Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 18


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm XVIII.


I. Wysławia Boga, że nieprzyiacioły iego poraził i królestwo mu spokoyne przywrócił. II. Opisuie pomoc Bożą, i z niebespieczeństwa wyważenie. III. Niewinność swą pokazawszy, dobre łaską i obroną Pańską cieszy, złym zasię kaźnią przegraża.
1. Przednieyszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa téy pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyiaciół iego, i z ręki[1] Saulowéy; i rzekł:
2. Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moia!
3. Pan opoką moią, twierdzą moią, i wybawicielem moim; Bóg móy, skała moia, w nim będę[2] ufał; tarcza moia, i róg zbawienia mego, ucieczka moia.
4. Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyiaciół moich byłem wybawiony.
5. Ogarnęły mię były boleści[3] śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.
6. Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.
7. W utrapieniu moiém wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła[4] swego głos móy, a wołanie moie przed oblicznością iego przyszło do uszu iego.
8. Tedy się ziemia wzruszyła i zadrzała, a fundamenty gór zatrzasnęły się, i wzruszyły się od gniewu iego.
9. Występował dym z nozdrzy iego, i ogień pożyraiący z ust iego, węgle się rospaliło od niego.
10. Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami.
11. A wsiadłszy na Cheruba latał; latał na skrzydłach wiatrowych.[5]
12. Uczynił sobie z ciemności[6] ukrycie, około siebie namiót swóy z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.
13. Od blasku przed nim rozeszły się obłoki iego, grad i węgle ogniste.
14. I zagrzmiał na niebie Pan, a Naywyższy wydał głos swóy, grad i węgle ogniste.
15. Wypuścił strzały swe, i rozproszył ie, a błyskawicami gęstemi rozgromił ie.
16. I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoie, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.
17. Posławszy z wysokości zachwycił[7] mię; wyciągnął mię z wód wielkich.
18. Wyrwał mię od mocnego nieprzyiaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocnieyszymi nad mię.
19. Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą[8] moią.
20. I wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.
21. Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości moiéy; według czystości rąk moich oddał mi.
22. Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił od Boga mego.
23. Bom miał wszystkie sądy iego przed oczyma memi, a ustaw iego nie odrzucałem od siebie.
24. Owszem byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości moiéy.
25. Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości moiéy według czystości rąk moich, która była przed oczyma iego.
26. Ty, Panie! z miłosiernym[9] miłosiernie się obeydziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.
27. Z uprzeymym uprzeymie się obeydziesz, a z przewrotnym przewrótnie sobie postąpisz;
28. Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe[10] poniżysz.
29. Ty zaiste rozświecisz pochodnią moię; Pan Bóg móy oświeci ciemności moie.
30. Gdyż z tobą przebiłem się przez woysko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.
31. Droga Boża doskonała[11] iest; słowo Pańskie[12] iest ogniem wypławione; tarczą iest wszystkich, którzy w nim ufają.
32. Bo któż iest[13] Bóg, oprócz Pana? a kto opoką Boga naszego?
33. On iest Bogiem, który mię opasuie mocą, a czyni prostą drogę moię.
34. Krzepi nogi moie iako ielenie, a na wysokich mieyscach moich stawia mię.
35. Ćwiczy ręce moie do boiu, tak iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.
36. Dałeś mi téż tarcz zbawienia twego, a prawica twoia podpierała mię, i dobrotliwość twoia uwielmożyła mię.
37. Rozszerzyłeś kroki moie podemną, tak że się nie zachwiały golenie moie.
38. Goniłem nieprzyiacioły moie, a doścignąłem ich; i nie wróciłem się, ażem ie wytracił.
39. Poraziłem ie tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moie.
40. Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawaiące przeciwko mnie obaliłeś pod mię.
41. Podałeś mi tył nieprzyiaciół moich, abym te, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.
42. Wałalić, ale nie był, ktoby ie wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.
43. I potarłem ie, iako proch od wiatru; iako błoto na ulicach podeptałem ie.
44. Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.
45. Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.
46. Cudzoziemcy opadli, a drzeli w zamknieniach swoich.
47. Żywie Pan, błogosławiona opoka moia; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
48. Bóg iest, który mi zleca pomsty, i podbiia mi narody.
49. Tyś wybawiciel móy od nieprzyiaciół moich; tyś mię nad powstawaiące przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.
50. Przetoż cię, Panie! będę[14] wyznawał między narody, a będę śpiewał imieniowi twemu.
51. Boś zacnie wybawił Króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi i nasieniu iego aż na wieki.





 Ps 17 Ps 18 Ps 19