Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 6
I. Na ciele i duszy schorzały modli się Bogu, żeby surowości zaniechawszy, onemu dla chwały swéy wieku przedłużył. II. Tuszy, że Bóg głos iego wysłucha, a nieprzyiaciół upadkiem iego nie ucieszy.
1. Przednieyszemu śpiewakowi na Neginoth i Seminit psalm Dawidów.
2. Panie! w popędliwości twoiéy nie nacieray na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
3. Zmiłuy się nademną Panie! bomci mdły; uzdrow mię Panie! boć się strwożyły kości moie,
4. I dusza moia bardzo iest zatrwożona; ale ty, Panie! pokądże?
5. Nawróć się, Panie! wyrwi duszę moię; wybaw mię dla miłosierdzia twego;
6. Albowiem w śmierci niemasz[1] pamiątki o tobie, a w grobie któż cię wyznawać będzie?
7. Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moia, a łoże moie mokre iest od łez.
8. Zaćmiło się dla gniewu oko moie, a zstarzała się twarz moia dla wszystkich nieprzyiaciół moich.
9. Odstąpcie[2] odemnie wszyscy, krórzy czynicie nieprawość; albowiem Pan usłyszał głos płaczu moiego.
10. Usłyszał Pan proźbę moię; Pan modlitwę moię przyiął.
11. Niech się zawstydzą i bardzo zatrwożą wszyscy nieprzyiaciele moi; niech tył podadzą, a niech prędko pohańbieni będą.
 Ps 5 |
Ps 6 | Ps 7  |
|