Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 78

[642]Psalm LXXVIII.

 I. Izraelczyki upomina do uważania nauki od Boga podanéy i zaleconéy, a od przodków ich pogardzonéy. II. Wylicza dobrodzieystwa Boże, pokazane w wywiedzeniu z Egiptu i na puszczy, i w tym, że odrzuciwszy dziesięcioro pokolenie, Iudę i dom Dawidów sobie obrał, w którym kapłaństwo, i królestwo Pana Chrystusa postanowił.
 1. Pieśń wyuczaiąca, podana Asafowi.
Słuchay, ludu móy! zakonu mego; nakłońcież uszu swych do słów ust moich.
 2. Otworzę w podobieństwo usta^[1] moie, a będę opowiadał przypowiastki starodawne.
 3. Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam oycowie nasi opowiadali,
 4. Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Pańskie, i moc iego, i cuda iego, które czynił.
 5. Bo wzbudził świadectwo w Iakubie, a zakon wydał w Izraelu; przykazał^[2] oycom naszym, aby to do wiadomości podawali synom swoim,
 6. Aby poznał wiek potomny, synowie, którzy się narodzić mieli, a oni zaś powstawszy aby to opowiadali synom swoim;
 7. Aby pokładali w Bogu nadzieię swoię, a nie zapominali na sprawy Boże, ale strzegli przykazań iego;
 8. Aby się nie stali iako oycowie ich narodem odpornym i nieposłusznym, narodem, który nie wygotował serca swego, aby był wierny Bogu duch iego.
 9. Albo iako synowie Efraimowi^[3] zbroyni, którzy, choć umieli z łuku strzelać, wszakże w dzień woyny tył podali.
 10. Bo nie przestrzegali przymierza Bożego, a według zakonu iego zbraniali się chodzić.
 11. Zapomnieli na sprawy iego, i na dziwne dzieła iego, które im pokazował.
 12. Przed oycami ich czynił cuda w ziemi Egipskiéy, na polu Soan.
 13. Rozdzielił^[4] morze, i przeprowadził ie, i sprawił, że stanęły wody iako kupa.
 14. Prowadził^[5] ie w obłoku we dnie, a każdéy nocy w iasnym ogniu.
 15. Rozszczepił^[6] skały na puszczy, a napoił ie, iako z przepaści wielkich.
 16. Wywiódł strumienie z skały, a uczynił, że wody ciekły iako rzeki.
 17. A wszakże oni przyczynili grzechów przeciwko niemu, a wrzuszyli^[7] Naywyższego na puszczy do gniewu;
[643] 18. I kusili Boga w sercu swém, żądaiąc pokarmu według lubości^[8] swoiéy.
 19. A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na téy puszczy?
 20. Oto, uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali téż będzie mógł dać chléb? Izali nagotuie mięsa ludowi swemu?
 21. Przetoż usłyszawszy^[9] to Pan, rozgniewał się, a ogień się zapalił przeciw Iakubowi, także i popędliwość powstała przeciw Izraelowi.
 22. Przeto iż nie wierzyli Bogu, a niemieli nadziei w zbawieniu iego;
 23. Choć był rozkazał obłokom z góry, i forty niebieskie otworzył,
 24. I spuścił im iako deszcz mannę^[10] ku pokarmowi, a pszenicę niebieską dał im.
 25. Chléb mocarzów iadł człowiek, a zesłał im pokarmów do sytości.
 26. Obrócił wiatr ze wschodu na powietrzu, a przywiódł mocą swą wiatr z południa;
 27. I spuścił na nie mięso iako proch, i ptastwo skrzydlaste iako piasek morski;
 28. Spuścił ie w pośrzód obozu ich, wszędy około namiotów ich.
 29. I iedli, a nasyceni byli hoynie, i dał im czego żądali.
 30. A gdy ieszcze nie wypełnili żądości swéy, gdy ieszcze pokarm był w uściech ich:^[11]
 31. Tedy zapalczywość Boża przypadła^[12] na nie, i pobił tłuste ich, a przednieysze z Izraela poraził.
 32. Ale w tém wszystkiém ieszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom iego,
 33. Przetoż sprawił, że marnie dokonali dni swoich, i lat swoich w strachu,
 34. Gdy ie tracił, ieźliże go szukali, i nawrócili się, a szukali z rana Boga,
 35. Przypominaiąc sobie, iż Bóg był skałą ich, a Bóg naywyższy odkupicielem ich.
 36. (Aczkolwiek pochlebiali mu usty swemi, i ięzykiem swoim kłamali mu.
 37. A serce ich nie było szczere przed nim, ani wiernymi byli w przymierzu iego.)
 38. On iednak będąc miłosierny odpuszczał nieprawości ich, a nie zatracał ich, ale częstokroć odwracał gniew swóy, a nie pobudzał wszystkiego gniewu swego;
 39. Bo pamiętał, że są ciałem, wiatrem, który^[13] odchodzi, a nie wraca się zaś.
 40. Iako go często draźnili^[14] na puszczy, i do boleści przywodzili na pustyniach?
 41. Bo coraz kusili Boga, a Swiętemu Izraelskiemu granice zamierzali.
 42. Nie pamiętali na rękę iego, i na on dzień, w który ie wybawił z utrapienia;
 43. Gdy czynił w Egipcie znaki swoie, a cuda swe na polu Soan;
 44. Gdy obrócił w krew^[15] rzeki ich, i strumienie ich, tak że z nich pić nie mogli.
 45. Przepuścił na nie rozmaite^[16] muchy, aby ie kąsały, i żaby,^[17] aby ie gubiły;
 46. I dał chrząszczom^[18] urodzaie ich, a prace ich szarańczy.
 47. Potłukł gradem^[19] szczepy ich, a drzewa leśnych fig ich gradem lodowym.
 48. I podał gradowi bydło ich, a maiętność ich węglu ognistemu.
 49. Posłał na nie gniew zapalczywości swoiéy, popędliwość, i rozgniewanie, i uciśnienie, przepuściwszy na nie Anioły złe.
 50. Wyprostował ścieszkę gniewowi swemu, nie zachował od śmierci duszy ich, i na bydło ich^[20] powietrze dopuścił;
 51. I pobił wszystko pierworodztwo^[21] w Egipcie, pierwiastki mocy ich w przybytkach Chamowych;
 52. Ale iako^[22] owce wyprowadził lud swóy, a wodził ie iako stado po puszczy.
 53. Wodził ie w bespieczeństwie, [644]tak że się nie lękali, (a nieprzyiaćioły ich okryło^[23] morze,)
 54. Aż ie przywiódł do świętéy granicy swoiéy, na onę górę, któréy nabyła prawica iego.
 55. I wyrzucił przéd twarzą ich narody, i sprawił, że im przyszły na sznur dziedzictwa ich, a żeby mieszkały w przybytkach ich pokolenia Izraelskie.
 56. A wszakże przecię kusili i draźnili Boga naywyższego, a świadectwa iego nie strzegli.
 57. Ale się odwrócili, i przewrotnie się obchodzili, iako i oycowie ich; wywrócili się iako łuk omylny.
 58. Bo go wzruszyli do gniewu wyżynami swemi, a rytymi bałwanami swymi pobudzili^[24] go do zapalczywości.
 59. Co słysząc Bóg rozgniewał się, i zbrzydził sobie bardzo Izraela,
 60. Tak że opuściwszy^[25] przybytek w Sylo, namiot, który postawił między ludźmi,
 61. Podał w niewolą moc swoię, i sławę swoię w ręce nieprzyiacielskie.
 62. Dał pod miecz lud swóy, a na dziedzictwo swoie rozgniewał się.
 63. Młodzieńce iego ogień pożarł, a panienki iego nie były uczczone.
 64. Kapłani iego^[25] od miecza polegli, a wdowy iego nie płakały.
 65. Lecz potym ocucił się Pan iako ze snu, iako mocarz wykrzykaiący od wina.
 66. I zaraził nieprzyiacioły swoie^[26] na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ie.
 67. Ale choć wzgardził namiotem Iózefowym, a pokolenia Efraimowego nie obrał,
 68. Wszakże obrał pokolenie Iudowe, i górę Syon, którą umiłował.
 69. I wystawił sobie iako pałac wysoki świątnicę swoię, iako ziemię, którą ugruntował na wieki.
 70. I obrał Dawida,^[27] sługę swego, wziąwszy go z obór owczych;
 71. Gdy chodził za owcami kotnemi przyprowadził go, aby pasł^[28] Iakuba, lud iego, i Izraela, dziedzictwo iego;
 72. Który ie pasł w szczerości serca swego, a w rostropności rąk swoich prowadził ie.

1. Ps. 49, 3. Matt. 13, 35.
2. 5 Moy. 4, 9. r. 6, 7.
3. 1 Kron. 7, 11.
4. 2 Moy. 14, 21. 2 Moy. 15, 8.
5. 2 Moy. 13, 21. Ps. 105, 39.
6. 2 Moy. 17, 6. 4 Moy. 20, 11. Ps. 105, 41. 1 Kor. 10, 4.
7.  Błąd w druku; powinno być – wzruszyli.
8. 4 Moy. 11, 4.
9. 4 Moy. 11, 1.
10. 1 Moy. 16, 14. 4 M. 11, 7. Ian. 6, 31. 1 Kor. 10, 3.
11. 4 Moy. 11, 33.
12. 4 Moy. 11, 33. 1 Kor. 10, 4.
13. Iak. 4, 14.
14. 4 Moy. 14, 22.
15. 2 Moy. 7, 20.
16. 2 Moy. 8, 24.
17. 2 Moy. 8, 6.
18. 2 Moy. 10, 13.
19. 2 Moy. 9, 23. 25.
20. 2 Moy. 9, 6.
21. 2 Moy. 12, 29.
22. 2 Moy. 12, 37.
23. 2 Moy. 14, 27. 28.
24. 5 Moy. 32, 16.
25. 1 Sam. 4, 11.
26. 1 Sam. 5, 6. r. 6, 4.
27. 1 Sam. 16, 14. 2 Sam. 5, 2.
28. 2 Sam. 5, 2. 1 Kron. 11, 2.

Ps 77

Ps 78

Ps 79