Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 107

[661]Psalm CVII.

 I. Upomina wszystkich do wielbienia Boga. II. Bo on ludzi z wygania^[1] i nędzy, i więzienia, z chorób, i z niebespieczeństwa morskiego wybawia. III. Uskarza się, że mało tych, którzyby sprawy Bożéy mądrze uważali.
Wysławiaycie^[2] Pana; albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie iego.
 2. Niech o tym powiedzą ci, których odkupił Pan, iako ie wykupił z ręki nieprzyiacielskiéy,
 3. A zgromadził ie z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
 4. Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnéy; miasta dla mieszkania nie znayduiąc,
 5. Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
 6. A gdy wołali do Pana w utrapieniu swoiém, z ucisku ich wyrywał ie;
 7. I prowadził ie drogą prostą, aby przyszli do miasta, w którémby mieszkali.
 8. Niechayże wysławiaią przed [662]Panem miłosierdzie iego, a dziwne sprawy iego przed syny ludzkimi.
 9. Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
 10. Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąć nędzą i żelazem.
 11. Przeto że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Naywyższego pogardzili,
 12. Dla czego poniżył biedą serce ich, upadli, a nie był, ktoby ratował.
 13. A gdy wołali do Pana w utrapieniu swoiém, z ucisków ich wybawiał ie.
 14. Wywodził ie z ciemności, i z cienia śmierci, a zwiąski ich potargał.
 15. Niechayże wysławiaią przed Panem miłosierdzie iego, a dziwne sprawy iego przed syny ludzkimi.
 16. Przeto że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbi.
 17. Szaleni dla drogi przewrotności swoiéy, i dla nieprawości swéy utrapieni bywaią.
 18. Wszelki pokarm brzydzi^[3] sobie dusza ich, aż się przybliżaią do bram śmierci.
 19. Gdy wołaią do Pana w utrapieniu swoiém, z ucisków ich wybawia ie.
 20. Posyła słowo swe, i uzdrawia ie, a wybawia ie z grobu.
 21. Niechayże wysławiaią przed Panem miłosierdzie iego, a dziwne sprawy iego przed syny ludzkimi;
 22. I ofiaruiąc ofiary chwały, niech opowiadaią sprawy iego z wesołém śpiewaniem.
 23. Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracuiący na wodach wielkich.
 24. Cić widywaią sprawy Pańskie, i dziwy iego na głębi.
 25. Iako iedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
 26. Wstępuią aż ku niebu, i zaś zstępuią do przepaści, tak iż się dusza ich w niebespieczeństwie rozpływa.
 27. Bywaią miotani, a potaczaią się iako piiany, a wszystka umieiętność ich niszczeie.
 28. Gdy wołaią do Pana w utrapieniu swoiém, z ucisków ich wybawia ie.
 29. Obraca burze w ciszą, tak że umilkną nawałności ich.
 30. I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ie do portu pożądanego.
 31. Niechayże wysławiaią przed Panem miłosierdzie iego, a dziwne sprawy iego przed syny ludzkimi.
 32. Niech go wywyższaią w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechay go chwalą.
 33. Obraca rzeki w pustynią, a potoki wód w suszą;
 34. Ziemię urodzayną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niéy mieszkaią.
 35. Pustynie obraca^[4] w ieziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
 36. I osadza w nich głodne, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
 37. Którzy posiewaią pole, a sadzą winnice, i zgromadzaią sobie pożytek z urodzaiu.
 38. Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażaią, a dobytku ich nie umnieysza.
 39. Ale podczas umnieyszeni i poniżeni bywaią okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem,
 40. Gdy wylewa wzgardę^[5] na Książęta, dopuszczaiąc, aby błądzili^[6] po puszczy bezdrożnéy.
 41. Onci nędznego^[7] z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę iego iako trzodę.
 42. To widząc uprzeymi rozweselą się^[8], a wszelka nieprawość zatka^[9] usta swe.
 43. Ale któż iest tak mądry, aby to upatrował, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?

1.  Błąd w druku; powinno być – wygnania.
2. Ps. 106, 1. Ps. 118, 1. Ps. 136, 1.
3. Iob. 33, 20.
4. Izai. 41, 8.
5. Iob. 12, 21.
6. Iob. 12, 24.
7. 1 Sam. 2, 8. Ps. 113, 7. 8.
8. Iob. 22, 19.
9. Iob. 5, 16.

Ps 106

Ps 107

Ps 108