Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 120
I. Przypomina Prorok, iako go Bóg potwarcom odiąć raczył. II. Ięzyki kłamliwe opisuie. III. Narzeka, że musi mieszkać między niespokoynymi.
1. Pieśń stopniów.
Wołałem do Pana w utrapieniu moiém, a wysłuchał mię.
2. Wyzwol, Panie! duszę moię od warg kłamliwych, i od[1] ięzyka zdradliwego.
3. Cóżci da, albo coć za pożytek przyniesie ięzyk zdradliwy?
4. Który iest iako strzały ostre mocarza, i iako węgle iałowcowe.
5. Niestetysz mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namieciech Kedarskich.
6. Długo mieszka dusza moia między tymi, którzy pokóy maią w nienawiści.
7. Iać radzę do pokoiu; ale gdy o tym mówię, oni do woyny.
 Ps 119 |
Ps 120 | Ps 121  |
|