Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 38


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm XXXVIII.


I. W utrapieniu duszy i ciała Boga Prorok o ulżenie prosi. II. okazuiąc mu rany sumnienia, plagi cielesne, sił nawątlenie, przyiaciół odstąpienie, niepryiaciół[1] chytre praktyki. III. Dufa, że go Bóg, któremu on grzéch swóy wyznawa, wysłucha i poratuie.
1. Psalm Dawidów ku przypominaniu.
2. Panie! w popędliwości twoiéy nie nacieray na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
3. Albowiem strzały twoie utknęły we mnie, a ręka twoia dolega mię.
4. Niemasz nic całego w ciele moiém dla rozgniéwania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu moiego.
5. Bo nieprawości moie przycisnęły głowę moię; iako brzemię ciężkie obciążyły mię.
6. Ziątrzyły się, i pogniły rany moie dla głupstwa moiego.
7. Skurczyłem się,[2] i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.
8. Albowiem wnętrzności moie pełne są brzydkości, a niemasz nic całego w ciele moiém.
9. Zemdlałem, i startym iest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
10. Panie! przed tobą iest wszystka żądość moia, a wzdychanie moie przed tobą nie iest skryte.
11. Serce moie skacze; opuściła mię siła moia, a iasności oczu moich niemasz przy mnie.
12. Którzy mię miłuią, i przyiaciele moi stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoią.
13. I zastawili sidła ci, którzy szukaią duszy moiéy; a którzy mi szukaią złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.
14. Alem ia niby głuchy nie słyszał, a iako niemy, który ust swoich nie otwiera.
15. I stałem się iako człowiek który nic nie słyszy, i niema odporu w uściech swoich.
16. Albowiem na cię, Panie! oczekiwam; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże móy!
17. Bom rzekł: Niechay się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moia, niechay się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
18. Bom ia upadku bliski, a boleść moia zawżdy iest przedemną;
19. Owszem nieprawość moię wyznawam, a frasuię się dla grzechu moiego.
20. Ale nieprzyiaciele moi weselą się, zmacniaią się, i rozmnażaią się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny;
21. A oddawaiąc mi złym za dobre przeciwią mi się, przeto że naśladuię tego, co iest dobrego.
22. Nie opuszczayże mię, Panie, Boże móy! nie oddalayże się ode mnie.
23. Pośpiesz na ratunek móy, Panie zbawienia mego!






  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – nieprzyiaciół.
  2. Ps. 43, 2.





 Ps 37 Ps 38 Ps 39