Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 132

[675]Psalm CXXXII.

 I. Dawid przypomina swoię i ludu swego ku chwale Bożéy gorącość. II. Upewnia, że Bóg dla przysiąg swych wszystko uczyni, ieźli tylko potomstwo iego w przymierzu Pańskiém chodzić będzie.
 1. Pieśń stopniów.
Na Dawida pomni, Panie! na wszystkie utrapienia iego.
 2. Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Iakubowemu, mówiąc:
 3. Zaiste nie wnidę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
 4. I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
 5. Dokąd nie znaydę mieysca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Iakubowemu.
 6. Oto, usłyszawszy^[1] o niéy w Efracie, znaleźliśmy ią na polach leśnych.
 7. Wnidźmyż do przybytków iego, a kłaniaymy się u podnóżka nóg iego.
 8. Powstańże Panie! a wnidź do odpoczynienia^[2] twego, ty, i skrzynia możności twoiéy.
 9. Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi niech się rozraduią.
 10. Dla Dawida, sługi twego, nie odwracay oblicza pomazańca twego.
 11. Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niéy, mówiąc: Z owocu Żywota twego posadzę^[3] na stolicy twoiéy.
 12. Będąli strzegli synowie twoi przymierza moiego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twoiéy.
 13. Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
 14. Toć będzie odpoczynienie moie aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
 15. Żywność iego będę obficie błogosławił, a ubogie iego nasycę chlebem.
 16. Kapłany iego przyoblokę zbawieniem, a święci iego weseląc się, radować się będą.
 17. Tam sprawię, że zakwitnie róg^[4] Dawidów; tam zgotuię pochodnią pomazańcowi memu.
 18. Nieprzyiacioły iego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona iego.

1. 1 Sam. 7, 1.
2. 2 Kron. 6, 41.
3. 2 Sam. 7, 12. 1 Król. 8, 25. 2 Kron. 6, 16. Łuk. 1, 55. Dzie. 2, 30.
4. Łuk. 1, 69.

Ps 131

Ps 132

Ps 133