Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 89

[649]Psalm LXXXIX.

 I. Prorok wielbi dobroć i prawdę Bożą na wszystkich rzeczach stworzonych, ale naybardziéy kościołowi Bożemu oświadczoną. II. Przypomina zacne obietnice od Pana Dawidowi i potomstwu iego duchownemu, uczynione. III. O ziszczenie ich prosząc Pana chwali.
 1. Nauczaiący (złożony) od Etana^[1] Ezrahytczyka.
 2. O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoię.
 3. Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiesiech utwierdziłeś prawdę twoię, o któreyś rzekł:
 4. Postanowiłem^[2] przymierze z wybranym moim; przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,
 5. Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoie, a zbuduię od narodu do narodu stolicę twoię. Sela.
 6. Przetoż, Panie! wysławiaią niebiosa cud twóy, i prawdę twoię w zgromadzeniu świętych.
 7. Albowiem któż na niebie^[3] przyrównany może bydź Panu? kto podobień iest Panu między synami mocarzów?
 8. I w zgromadzeniu świętych bardzo iest Bóg straszliwy, a straszny nadewszystkie, którzy są około niego.
 9. Panie, Boże zastępów! któż iest iakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoia iest około ciebie.
[650] 10. Ty panuiesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności^[4] iego, ty ie skracasz.
 11. Tyś potarł Egipt iako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyiacioły twoie.
 12. Twoieć są niebiosa, twoia téż i ziemia; okrąg świata i pełność iego tyś^[5] ugruntował.
 13. Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewaią o imieniu twoiém.
 14. Ramię twoie mocne iest; można iest ręka twoia, a wywyższona iest prawica twoia.
 15. Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twoiéy; miłosierdzie i prawda uprzedzaią oblicze twoie.
 16. Błogosławiony lud, który zna dźwięk twóy; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.
 17. W imieniu twoiém weselić się będą każdego dnia, a w sprawiedliwości twoiéy wywyższać się będą.
 18. Boś ty iest chwała mocy ich, a za wolą twoią wywyższy się róg nasz.
 19. Bo od Pana iest tarcza nasza, a od Swiętego Izraelskiego Król nasz.
 20. W on czas mówiąc w widzeniu do Swiętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.
 21. Znalazłem Dawida,^[6] sługę mego; oleykiem świętym moim pomazałem go.
 22. Przetoż ręka moia będzie stała przy nim, a ramię moie posili go.
 23. Nie uciśnie go nieprzyiaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.
 24. Bo potrę przed twarzą iego przeciwniki iego, a te, którzy go maią w nienawiści, porażę.
 25. Nad to prawda moia i miłosierdzie moie z nim będzie, a w imieniu moiém wywyższony będzie róg iego.
 26. I położę na morzu rękę iego, i na rzekach prawicę iego.
 27. On wołaiąc rzecze: Tyś oyciec móy, Bóg móy, i skała zbawienia mego.
 28. Ia go téż za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad Królmi ziemi.
 29. Na wieki mu zachowam miłosierdzie moie, a przymierze moie stałe będzie przy nim.
 30. I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie iego, a stolica iego iako dni niebios.
 31. Ale ieźliby synowie iego opuścili zakon móy, a w sądziech moich nie chodzili;
 32. Ieźliby ustawy moie splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:
 33. Tedy nawiedzę^[7] rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.
 34. Ale miłosierdzia swego nie odeymę od niego, ani skłamam przeciw prawdzie moiéy.
 35. Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.
 36. Razem przysiągł przez świętobliwość moię, że nie skłamam Dawidowi,
 37. A że nasienie iego zostanie^[8] na wieki, a stolica iego iako słońce przedemną;
 38. Iako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i iako świadkowie na niebie godnowierni. Sela.
 39. Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.
 40. Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; ztrąciłeś na ziemię koronę iego.
 41. Roztargałeś wszystkie płoty iego, i basztyś iego rozwalił.
 42. Szarpaią go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem iest i sąsiadom swoim.
 43. Wywyższyłeś prawicę przeciwników iego; uweseliłeś wszystkie nieprzyiacioły iego.
 44. I ostrze miecza iego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.
 45. Zniosłeś ochędostwo iego, a stolicę iego uderzyłeś o ziemię.
 46. Ukróciłeś dni młodości iego, a przyodziałeś go hańbą. Sela.
[651] 47. Dokądże Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie^[9] iako ogień pałać zapalczywość twoia?
 48. Wspomniże na mię, iako krótki iest wiek móy; azaś próżno stworzył wszystkie syny luzdkie?^[10]
 49. Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? Sela.
 50. Gdzież są litości twoie dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi^[11] w prawdzie swéy?
 51. Wspomni, Panie! na zelżywość sług twoich, a iakom ponosił wzgardę w zanadrzu swém od wszystkich narodów możnych.
 52. Panie! iako urągali nieprzyiaciele twoi, iako urągali ścieszkom pomazańca twego.
 53. Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.

1. 1 Król. 4, 31. 1 Kron. 15, 17.
2. 2 Sam. 7, 11. 12. 13.
3. Ps. 86, 8.
4. Ps. 107, 29. Matt. 8, 26.
5. 1 Moy. 1, 1. Ps. 24, 1. Ps. 50, 2.
6. Dzie 13, 22. 1 Sam. 16, 13.
7. 2 Sam. 7, 14.
8. 2 Sam. 7, 16. Łuk. 1, 33. Ian. 12, 34.
9. Ps. 79, 5.
10.  Błąd w druku; powinno być – ludzkie.
11. 2 Sam. 7, 15.

Ps 88

Ps 89

Ps 90