Biblia Gdańska/Księgi Psalmów 89


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Psalmów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31 - 32 - 33 - 34 - 35 - 36 - 37 - 38 - 39 - 40 - 41 - 42 - 43 - 44 - 45 - 46 - 47 - 48 - 49 - 50 - 51 - 52 - 53 - 54 - 55 - 56 - 57 - 58 - 59 - 60 - 61 - 62 - 63 - 64 - 65 - 66 - 67 - 68 - 69 - 70 - 71 - 72 - 73 - 74 - 75 - 76 - 77 - 78 - 79 - 80 - 81 - 82 - 83 - 84 - 85 - 86 - 87 - 88 - 89 - 90 - 91 - 92 - 93 - 94 - 95 - 96 - 97 - 98 - 99 - 100 - 101 - 102 - 103 - 104 - 105 - 106 - 107 - 108 - 109 - 110 - 111 - 112 - 113 - 114 - 115 - 116 - 117 - 118 - 119 - 120 - 121 - 122 - 123 - 124 - 125 - 126 - 127 - 128 - 129 - 130 - 131 - 132 - 133 - 134 - 135 - 136 - 137 - 138 - 139 - 140 - 141 - 142 - 143 - 144 - 145 - 146 - 147 - 148 - 149 - 150


Psalm LXXXIX.


I. Prorok wielbi dobroć i prawdę Bożą na wszystkich rzeczach stworzonych, ale naybardziéy kościołowi Bożemu oświadczoną. II. Przypomina zacne obietnice od Pana Dawidowi i potomstwu iego duchownemu, uczynione. III. O ziszczenie ich prosząc Pana chwali.
1. Nauczaiący (złożony) od Etana[1] Ezrahytczyka.
2. O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoię.
3. Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiesiech utwierdziłeś prawdę twoię, o któreyś rzekł:
4. Postanowiłem[2] przymierze z wybranym moim; przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,
5. Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoie, a zbuduię od narodu do narodu stolicę twoię. Sela.
6. Przetoż, Panie! wysławiaią niebiosa cud twóy, i prawdę twoię w zgromadzeniu świętych.
7. Albowiem któż na niebie[3] przyrównany może bydź Panu? kto podobień iest Panu między synami mocarzów?
8. I w zgromadzeniu świętych bardzo iest Bóg straszliwy, a straszny nadewszystkie, którzy są około niego.
9. Panie, Boże zastępów! któż iest iakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoia iest około ciebie.
10. Ty panuiesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności[4] iego, ty ie skracasz.
11. Tyś potarł Egipt iako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyiacioły twoie.
12. Twoieć są niebiosa, twoia téż i ziemia; okrąg świata i pełność iego tyś[5] ugruntował.
13. Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewaią o imieniu twoiém.
14. Ramię twoie mocne iest; można iest ręka twoia, a wywyższona iest prawica twoia.
15. Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twoiéy; miłosierdzie i prawda uprzedzaią oblicze twoie.
16. Błogosławiony lud, który zna dźwięk twóy; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.
17. W imieniu twoiém weselić się będą każdego dnia, a w sprawiedliwości twoiéy wywyższać się będą.
18. Boś ty iest chwała mocy ich, a za wolą twoią wywyższy się róg nasz.
19. Bo od Pana iest tarcza nasza, a od Swiętego Izraelskiego Król nasz.
20. W on czas mówiąc w widzeniu do Swiętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.
21. Znalazłem Dawida,[6] sługę mego; oleykiem świętym moim pomazałem go.
22. Przetoż ręka moia będzie stała przy nim, a ramię moie posili go.
23. Nie uciśnie go nieprzyiaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.
24. Bo potrę przed twarzą iego przeciwniki iego, a te, którzy go maią w nienawiści, porażę.
25. Nad to prawda moia i miłosierdzie moie z nim będzie, a w imieniu moiém wywyższony będzie róg iego.
26. I położę na morzu rękę iego, i na rzekach prawicę iego.
27. On wołaiąc rzecze: Tyś oyciec móy, Bóg móy, i skała zbawienia mego.
28. Ia go téż za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad Królmi ziemi.
29. Na wieki mu zachowam miłosierdzie moie, a przymierze moie stałe będzie przy nim.
30. I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie iego, a stolica iego iako dni niebios.
31. Ale ieźliby synowie iego opuścili zakon móy, a w sądziech moich nie chodzili;
32. Ieźliby ustawy moie splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:
33. Tedy nawiedzę[7] rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.
34. Ale miłosierdzia swego nie odeymę od niego, ani skłamam przeciw prawdzie moiéy.
35. Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.
36. Razem przysiągł przez świętobliwość moię, że nie skłamam Dawidowi,
37. A że nasienie iego zostanie[8] na wieki, a stolica iego iako słońce przedemną;
38. Iako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i iako świadkowie na niebie godnowierni. Sela.
39. Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.
40. Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; ztrąciłeś na ziemię koronę iego.
41. Roztargałeś wszystkie płoty iego, i basztyś iego rozwalił.
42. Szarpaią go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem iest i sąsiadom swoim.
43. Wywyższyłeś prawicę przeciwników iego; uweseliłeś wszystkie nieprzyiacioły iego.
44. I ostrze miecza iego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.
45. Zniosłeś ochędostwo iego, a stolicę iego uderzyłeś o ziemię.
46. Ukróciłeś dni młodości iego, a przyodziałeś go hańbą. Sela.
47. Dokądże Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie[9] iako ogień pałać zapalczywość twoia?
48. Wspomniże na mię, iako krótki iest wiek móy; azaś próżno stworzył wszystkie syny luzdkie?[10]
49. Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? Sela.
50. Gdzież są litości twoie dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi[11] w prawdzie swéy?
51. Wspomni, Panie! na zelżywość sług twoich, a iakom ponosił wzgardę w zanadrzu swém od wszystkich narodów możnych.
52. Panie! iako urągali nieprzyiaciele twoi, iako urągali ścieszkom pomazańca twego.
53. Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.





 Ps 88 Ps 89 Ps 90