Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów 4

[1172]

ROZDZIAŁ IV.

 I. Co przed tém powiedział o wierze usprawiedliwiaiący, tego przykładem Abrahamowym 1. 2. II. i świadectwem pisma świętego potwierdza, i dziesięćkroć w tym rozdziale przyczytania wzmiankę czyni 3 — 25.

Cóż tedy, rzeczemy, znalazł Abraham, oyciec nasz,^[1] według ciała?
 2. Bo ieźli Abraham z uczynków iest usprawiedliwiony, ma się czém chlubić, ale nie u Boga.
 II. 3. Albowiem cóż pismo mówi? Uwierzył Abraham^[2] Bogu, i przyczytano mu to za sprawiedliwość.
 4. A robiącemu zapłata nie bywa przyczytana podług łaski, ale podług długu;
[1173] 5. Nierobiącemu zaś, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, przyczytana bywa wiara iego za sprawiedliwość.
 6. Iako i Dawid powiada, że błogosławieństwo człowieka iest, któremu Bóg przyczyta sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc:
 7. Błogosławieni, których odpuszczone są^[3] nieprawości, a których zakryte są grzechy;
 8. Błogosławiony mąż, któremu Pan grzechu nie przyczyta.
 9. To tedy błogosławieństwo tylko na obrzezkę przychodzi, czy téż na nieobrzezkę? Gdyż mówimy, iż wiara Abrahamowi iest przyczytana za sprawiedliwość.
 10. Iakoż mu tedy iest przyczytana? Gdy był w obrzezce, czyli w nieobrzezce? Nie w obrzezce, ale^[4] w nieobrzezce.
 11. I przyiął znak obrzezki^[5] za pieczęć sprawiedliwości onéy wiary, która była w nieobrzezce, na to, aby był oycem wszystkich wierzących w nieobrzezce, aby i onym przyczytana była sprawiedliwość;
 12. I aby był oycem obrzezki, nie tylko tych, którzy są z obrzezki, ale téż i tych, którzy chodzą stopami wiary oyca naszego Abrahama, która była w nieobrzezce.
 13. Albowiem nie przez zakon się stała obietnica Abrahamowi albo nasieniu iego, aby był^[6] dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary.
 14. Bo ieźli^[7] ci, którzy są z zakonu, dziedzicami są, tedyć zniszczała wiara i wniwecz się obróciła obietnica;
 15. Gdyż zakon gniew sprawuie; albowiem gdzie zakonu^[8] niemasz, tam ani przestępstwa.
 16. A przetoż z wiary iest dziedzictwo, aby było z łaski, i żeby była warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które iest z zakonu, ale i temu, które iest z wiary Abrahamowéy, który iest oycem nas wszystkich;
 17. (Iako napisano: Oycem^[9] wielu narodów wystawiłem cię) przed Bogiem, któremu uwierzył, który ożywia umarłe, i który przywoływa tych rzeczy, których niemasz, iakoby były.
 18. Który Abraham przeciwko nadziei w nadzieię uwierzył, że się stanie oycem wielu narodów według tego, co mu powiedziano: Tak będzie^[10] nasienie twoie.
 19. A nie będąc słabym w wierze, nie patrzał na ciało swoie iuż obumarłe, maiąc około sta lat, ani na obumarły żywot Sary.
 20. O obietnicy tedy Bożéy nie wątpił z niedowiarstwa; ale się umocnił wiarą i dał chwałę Bogu,
 21. Będąc téż tego pewien, że cokolwiek on obiecał, mocen iest i uczynić.
 22. A przetoż przyczytano mu to za sprawiedliwość.
 23. A nie napisano tego dla niego samego, iż mu to przyczytano,
 24. Ale i dla nas, którym ma bydź przyczytano, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Iezusa, Pana naszego, z martwych;
 25. Który wydany iest dla grzechów naszych, a wstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.

1. Izai. 51, 2.
2. 1 Moy. 15, 7. Gal. 3, 6. Iak. 2, 23.
3. Ps. 32, 1.
4. 1 Moy. 15, 6.
5. 1 Moy. 17, 11.
6. 1 Moy. 15, 18.
7. Gal. 3, 16.
8. Rzym. 5, 20.
9. 1 Moy. 17, 4.
10. 1 M. 15, 5. Żyd. 11, 12.

Rz 3

Rz 4 Biblia Gdańska

Rz 5