Biblia Gdańska/Pierwsze Księgi Moyżeszowe 15
1. Bóg Abramowi obronę, potomstwo, i ziemię Chananeyską znowu obiecuie 1 — 5. II. A on wierząc Bogu stawa się usprawiedliwionym 6 — 11. III. Temuż Bóg przepowiada o przyszłéy potomstwa iego niewoli 12 — 13. IV. I tegoż z niéy wyswobodzeniu 14 — 21.
Potym wszystkim stało się słowo Pańskie do Abrama w widzeniu, mówiąc: Niebóy się Abramie, iam tarczą twoią, i nagrodą twoią obfitą wielce.
2. I rzekł Abram: Panie Boże, cóż mi dasz? gdyż ia zchodzę bez dziatek, a sprawca domu mego iest ten Damaszczeyski Eliezer.
3. I mówił Abram: Otoś mi nie dał potomka, ale oto sługa domu mego dziedzicem moim będzie.
4. A oto słowo Pańskie stało się do niego, mówiąc: Nie będzie ten dziedzicem twoim; lecz który wynidzie z żywota twego, ten będzie dziedzicem twoim.
5. I wywiodł go na dwór, i rzekł: Poyrzyy teraz ku niebu, a[1] zlicz gwiazdy, będzieszli ie mogł zliczyć; i rzekł mu; Tak będzie nasienie twoie.
II. 6. Uwierzył tedy Panu, i poczytano mu to ku[2] sprawiedliwości.
7. I rzekł do niego: Ia Pan, którym cię wywiodł z Ur Chaldeyskiego, abymci dał ziemię tę w osiadłość.
8. Zatym rzekł Abram: Panie[3] Boże, po czymże poznam, iż ią odziedziczę?
9. I odpowiedział mu: Weźmiy mi iałowicę trzecioletnią, i kozę trzecioletnią, i barana trzecioletniego, i sinogarlicę, i gołąbiątko.
10. Wziął tedy wszystko to[4] i rozciął na poły; a iednę część położył przeciw drugiéy, ale ptaków nie rozcinał.
11. Tedy się zleciało ptastwo do onych ścierwów, i odganiał ie Abram.
III. 12. I stało się, gdy słońce zachodziło, że przypadł twardy sen na Abrama, a oto strach i ciemność wielka przypadła nań.
13. I rzekł Pan do Abrama: Wiedz wiedząc, iż gościem będzie[5] nasienie twoie w ziemi cudzéy, i podbiią ie w niewolą, i utrapią przez cztery sta lat.
IV. 14. A wszakże naród on, któremu służyć będą, ia sądzić będę; a potym wynidą ztamtąd z maiętnością wielką.
15. Ale ty poydziesz do oyców twoich w pokoiu; i pogrzebion będziesz w starości dobréy.
16. A w czwartém[6] pokoleniu tu się wrócą; bo ieszcze niewypełniła się nieprawość Amorreyczyka, aż do tego czasu.
17. I stało się, gdy zaszło słońce, a ciemność była, a oto ukazał się piec kurzący się, i pochodnia ognista, która przechodziła między onymi podziały.
18. Onegoż dnia uczynił Pan z Abramem przymierze, mówiąc: Nasieniu twemu[7] dam tę ziemię, od rzeki Egipskiéy, aż do rzéki wielkiéy, rzeki Eyfrates.
19. Ceneyczyka, i Cenezeyczyka, i Kadmoneyczyka.
20. I Hetteyczyka, i Ferezeyczyka, i Rafaimczyka.
21. I Amorreyczyka, i Chananeyczyka, i Gergezeyczyka, i Iebuzeyczyka.
 Pierwsze Księgi Moyżeszowe 14 |
Pierwsze Księgi Moyżeszowe 15 | Pierwsze Księgi Moyżeszowe 16  |
|