Biblia Gdańska/Pierwsze Księgi Moyżeszowe 35
I. Bóg Iakubowi każe iść do Betela, i ołtarz zbudować 1 — 8. II. Tam mu się ukazawszy, obietnicę czyni 9 — 15. III. Rachel urodziwszy Beniamyna umarła, i pogrzebiona 16 — 20. IV. Ruben zgwałcił łoże oycowskie 21 — 26. V. Izaak umarł, i pogrzebiono go 27 — 29.
Rzekł potym Bóg do Iakuba: Wstań, wstąp do Betela, a mieszkay tam, i uczyń tam ołtarz Bogu, któryć się[1] ukazał, gdyś uciekał przed obliczem Ezawa, brata twego.
2. Tedy rzekł Iakub do domowników swych, i do wszystkich, którzy z nim byli: Odrzućcie Bogi cudze, którzy w pośrzodku was są, a oczyśćcie się, i odmieńcie szaty wasze.
3. A wstawszy póydźmy do Betela, i uczynię tam ołtarz Bogu, który mię wysłuchał w dzień utrapienia mego, i był ze mną w drodze, którąm chodził.
4. I oddali Iakubowi wszystkie Bogi cudze, które mieli, i nausznice, które były na uszach ich; i zakopał ie Iakub pod onym dębem, który był nie daleko Sychem.
5. I wyszli z tamtąd; a strach Boży padł na miasta, które były około nich, iż nie gonili synów Iakubowych.
6. Przyszedł tedy Iakub do Luzy, która iest w ziemi Chananéyskiéy, ta iest Betel, sam i wszystek lud, który z nim był.
7. I zbudował tam ołtarz, a nazwał mieysce ono El Betel; bo mu się tam był Bóg ukazał, gdy uciekał przed obliczem brata swego.
8. Tedy umarła Debora, mamka Rebeki, i pogrzebiona iest przy Betel pod dębem; i nazwano imię onego mieysca, Allon bachut.
II. 9. I ukazał się Bóg znowu Iakubowi, gdy się wracał z Padan Syryyskiego, i błogosławił mu.
10. I rzekł mu Bóg:[2] Imię twoie iest Iakub; nie tylko będzie zwane imię twoie na potym Iakub, ale téż Izrael będzie imię twoie; i nazwał imię iego Izrael.
11. I rzekł mu Bóg: Iam iest Bóg wszechmogący, rozradzay się, i rozmnażay się; Naród, i mnóstwo narodów będzie z ciebie, a królowie z biódr twoich wynidą.
12. I ziemię, którąm dał Abrahamowi, i Izaakowi, tobie ią dam, i nasieniu twemu po tobie dam tę ziemię.
13. I odszedł Bóg od niego z mieysca, na którém mówił z nim.
14. Zatym postawił Iakub znak na mieyscu oném, gdzie Bóg mówił[3] z nim, a znak on był kamienny, i pokropił go pokropieniem, i polał go oliwą.
15. I nazwał Iakub imię mieysca onego, gdzie Bóg z nim mówił, Betel.
III. 16. Potym odeszli z Betel; i było ieszcze iakoby mila drogi do Efraty, i rodziła Rachel, a ciężkie rodzenie miała.
17. A gdy ciężko pracowała przy rodzeniu, rzekła baba do niéy: Nie bóy się; bo i tego syna będziesz miała.
18. I stało się, gdy wychodziła dusza iéy, (bo tamże umarła) nazwała imię iego Ben Ony; ale oyciec iego nazwał go Beniamyn.
19. A tak umarła Rachel, i pogrzebiona iest na drodze ku Efracie; tać iest Betlehem.
20. I postawił Iakub znak nad grobem iéy; Toć iest znak grobu Rachelinego aż po dziś dzień.
IV. 21. I poszedł ztamtąd Izrael, i rozbił namiot swóy za wieżą Heder.
22. Stało się tedy, gdy mieszkał Izrael w onéy krainie, że szedł Ruben, i spał z Balą,[4] założnicą oyca swego, i usłyszał to Izrael. A było synów Iakubowych dwanaście.
23. Synowie Lii: pierworodny Iakubów Ruben,[5] i Symeon, i Lewi, i Iudas, i Isaschar, i Zabulon.
24. Synowie Racheli: Iózef, i Beniamyn.
25. A synowie Bali, służebnice Rachelinéy: Dan i Neftali.
26. Synowie téż Zelfy, służebnice Lii: Gad i Aser. Ci są synowie Iakubowi, którzy mu się urodzili w Padanie Syryyskim.
V. 27. I przyszedł Iakub do Izaaka, oyca swego, do Mamre, do miasta Arba, to iest Hebron, gdzie mieszkał Abraham i Izaak.
28. A było dni Izaakowych sto lat, i ośmdziesiąt lat.
29. I dokonał Izaak, i umarł, i przyłączony iest do ludu swego,[6] stary i pełen dni; a pogrzebli go Ezaw, i Iakub, synowie iego.
 Pierwsze Księgi Moyżeszowe 34 |
Pierwsze Księgi Moyżeszowe 35 | Pierwsze Księgi Moyżeszowe 36  |
|