Biblia Gdańska/Pierwsze Księgi Moyżeszowe 50
I. Iózef zmarłego oyca płacze 1. II. I iego ciało namazawszy 2 — 3. III. Na pogrzeb do ziemi Chananéyskiéy prowadzi 4 — 14. IV. Bracia przepraszaią Iózefa 15 — 23. V. Który się téż kazał w ziemi Chananéyskiéy zchować po śmierci 24 — 25. VI. A zatym umarł 26.
Zatym upadł Iózef na twarz oyca swego, i płakał nad nim, a całował go.
II. 2. I rozkazał Iózef sługom swym lekarzom, aby wonnymi maściami namazali oyca iego; i namazali wonnymi maściami lekarze Izraela.
3. A gdy się mazania iego wypełniło czterdzieści dni, (bo się tak wypełniaią dni tych, którzy wonnymi maściami mazani bywaią) tedy go płakali Egipczanie przez siedmdziesiąt dni.
III. 4. A po wyiściu dni żałoby iego rzekł Iózef do sług Faraonowych, mówiąc: Ieźlim teraz znalazł łaskę w oczach waszych, powiedzcie proszę Faraonowi, mówiąc:
5. Oyciec[1] móy poprzysiągł mię mówiąc: Oto, ia umieram; w grobie moim, którym sobie wykopał w ziemi Chananéyskiéy, tam mię pogrzebiesz; a teraz niech iadę, proszę, i pogrzebię oyca mego, i zaś się wrócę.
6. Tedy rzekł Farao: Iedź a pogrzeb oyca twego, iako cię przysiągł.
7. Iechał tedy Iózef, aby pogrzebł oyca swego; iechali téż z nim wszyscy słudzy Faraonowi, także starsi domu iego, i wszyscy starsi ziemi Egipskiéy;
8. I wszystek dóm Iózefów, i bracia iego, i dóm oyca iego; tylko dziatki swoie, i owce swoie, i woły swoie zostawili w ziemi Gosen.
9. Szły téż z nimi i wozy, i iezdni; a był poczet bardzo wielki.
10. I przyiechali aż na pole Atad, które iest przy brodzie Iordańskim, i płakali tam płaczem wielkim i bardzo ciężkim; i obchodził Iózef po oycu swym żałobę przez siedm dni.
11. A uyrzawszy obywatele ziemi Chananéyskiéy, żałobę onę na polu Atad, mówili: Żałoba to ciężka Egipczanów; przetóż nazwano imię miéysca onego Abel Mycraim, które iest przy brodzie Iordańskim.
12. Uczynili tedy z nim synowie iego, iako im był rozkazał.
13. I zawieźli[2] go synowie iego do ziemi Chananéyskiéy, i pogrzebli go w iaskini na polu Machpela, którą Abraham był kupił z rolą na osiadłość grobu, od Efrona Hetéyczyka, przeciwko Mamre.
14. Zatym się wrócił Iózef do Egiptu z bracią swą, i ze wszystkimi, którzy ieździli z nim na pogrzeb oyca iego, odprawiwszy pogrzeb oyca swego.
IV. 15. A widząc bracia Iózefowi, że umarł oyciec ich, mówili: Podobno będzie nas miał w nienawiści Iózef, i sowicie odda nam wszystko złe, któreśmy mu uczynili.
16. Wskazali tedy do Iózefa, mówiąc: Oyciec twóy rozkazał, pierwéy niż umarł, mówiąc:
17. Tak powiedźcie Iózefowi: Proszę, odpuść teraz przestępstwo braci twéy, i grzéch ich, żeć złość wyrządzili, proszę odpuść teraz występek sługom Boga oyca twego. I płakał Iózef, gdy to mówili do niego.
18. I przystąpili bracia iego, a upadłszy przed nim, mówili: Otośmy sługami twoimi.
19. I rzekł do nich Iózef: Nie bóycie się: bo azażem ia wam za Boga?
20. Wyście złe[3] myślili przeciwko mnie, ale Bóg obrócił to w dobre; chcąc uczynić to, co się dziś dzieie, aby zachował tak wielki lud.
21. A przetóż niebóycie się, ia żywić będę was i dziatki wasze; a tak cieszył ie, i mówił z nimi łagodnie.
22. I mieszkał Iózef w Egipcie, sam i dóm oyca iego, a żył Iózef sto i dziesięć lat.
23. I oglądał Iózef syny Efraimowe aż do trzeciego pokolenia. Synowie téż Machyra,[4] syna Manasesowego, porodzili się na kolanach Iózefowych.
V. 24. I rzekł Iózef do braci swéy: Ia umrę, ale Bóg zapewnie nawiedzi was, i wyprowadzi was z ziemi téy do ziemi, o którą przysiągł Abrahamowi, Izaakowi i Iakubowi.
25. I poprzysiągł Iózef syny Izraelowe, mówiąc: Gdy[5] was nawiedzi Pan Bóg, wynieście téż kości moie z tąd.
VI. 26. I umarł Iózef, maiąc sto i dziesięć lat; którego namazawszy wonnemi maściami, włożono do truny w Egipcie.
 Pierwsze Księgi Moyżeszowe 49 |
Pierwsze Księgi Moyżeszowe 50 | Księga Wyjścia  |
|