Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów 10

[1179]

ROZDZIAŁ X.

 I. Pokazuie skutki wybrania 1. 2. II. iż iedni odrzucaią, drudzy przyimuią 3. III. Chrystusa, który iest celem zakonu 4 — 14. IV. powołanie Poganów przez Moyżesza 15 — 19. V. a Żydów przez Izaiasza przepowiedziane iest 20. 21.

Bracia! przychylna wola serca mego i modlitwa, którą czynię do Boga za Izraelem, iestci ku zbawieniu.
 2. Albowiem dawam im świadectwo, iż gorliwość^[1] ku Bogu maią, ale nie według wiadomości.
 II. 3. Bo nie znaiąc sprawiedliwości Bożéy, a chcąc własną sprawiedliwość wystawić, sprawiedliwości Bożéy nie byli poddani.
 III. 4. Albowiem koniec zakonu iest^[2] Chrystus ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu.
 5. Gdyż Moyżesz pisze o sprawiedliwości, która iest z zakonu, iż któbykolwiek te^[3] rzeczy czynił, przez nie żyć będzie.
 6. Ale sprawiedliwość, która iest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swém: Kto^[4] wstąpi na niebo? to iest Chrystusa na dół sprowadzić;
 7. Albo kto zstąpi do przepaści? to iest Chrystusa od umarłych wyprowadzić.
 8. Ale (Moyżesz) cóż mówi: Blisko ciebie iest^[5] słowo uściech twoich i w sercu twoiém. Toć iest słowo wiary, które opowiadamy:
 9. Że ieźlibyś usty wyznał Pana Iezusa, i uwierzyłbyś w sercu twoiém, że go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz.
[1180] 10. Albowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty wyznanie dzieie ku zbawieniu.
 11. Bo pismo mówi: Wszelki, kto weń^[6] wierzy, nie będzie pohańbiony;
 12. Gdyż niemasz różności między Żydem i Grekiem; bo tenże Pan wszystkich bogaty iest ku wszystkim, którzy go wzywaią.
 13. Każdy bowiem, ktoby^[7] wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
 14. Iakoż tedy wzywać będą tego, w którego nie uwierzyli? a iako uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? a iako usłyszą bez kaznodziei?
 IV. 15. Iakoż téż będą kazać, ieźliby nie byli posłani? Iako napisano: O iako śliczne są nogi^[8] tych, którzy opowiadaią pokóy, tych, którzy opowiadaią dobre rzeczy.
 16. Aleć nie wszyscy posłuszni byli Ewangielii; albowiem Izaiasz^[9] mówi: Panie! któż uwierzył kazaniu naszemu?
 17. Wiara tedy iest z słuchania, a słuchanie przez słowo Boże.
 18. Ale mówię: Izali nie słyszeli? i owszem^[10] na wszystkę ziemię wyszedł głos ich, i na kończyny okręgu ziemi słowa ich.]
 19. Ale mówię: Izali tego nie poznał Izrael: Pierwszy Moyżesz mówi: Ia was do zawiści pobudzę przez naród, który^[11] nie iest narodem, przez naród nierozumny rozdraźnię was.
 V. 20. A Izaiasz śmiałości używaiąc mówi: Iestem znaleziony^[12] od tych, którzy mnie nie szukali, i iestem obiawiony tym, którzy się o mnie nie pytali.
 21. Ale przeciwko Izraelowi mówi: Cały dzień wyciągałem^[13] ręce moie do ludu upornego i sprzeciwiaiącego się.

1. Rzym. 9, 31.
2. Matt. 5, 17. Dzie. 13, 38. Gal. 3, 24.
3. 3 Moy. 18, 5. Ez. 20, 11. Gal. 3, 12.
4. 5 Moy. 30, 12.
5. 5 Moy. 30, 14. Izai. 51, 16. r. 59, 21.
6. Izai. 28, 16. Rzym. 9, 33. 1 Piotr. 2, 6.
7. Ioel. 2, 32. Dzie. 22, 16.
8. Izai. 52, 7. Nahum. 1, 15.
9. Izai. 53, 1. Ian. 12, 38.
10. Ps. 19, 5.
11. 5 Moy. 32, 21.
12. Izai. 65, 1.
13. Izai. 65, 2. Ier. 35, 41.

Rz 9

Rz 10 Biblia Gdańska

Rz 11