Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 16
Człowiek sporządza[1] myśli serca swego; ale od Pana iest odpowiedź ięzyka.
2. Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się bydź[2] czyste przed oczyma iego; ale Pan iest, który waży serca.
3. Włóż na Pana sprawy[3] twe, a będą utwierdzone zamysły twoie.
4. Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
5. Obrzydliwością iest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie inne na pomoc weźmie, nie uydzie pomsty.
6. Miłosierdziem i prawdą oczyściona bywa nieprawość, a w boiaźni Pańskiéy odstępuiemy od złego.
7. Gdy się podobaią Panu drogi człowieka, i nieprzyiacioły iego do zgody z nim przywodzi.
8. Lepsza iest trocha[4] z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
9. Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuie kroki iego.
10. Sprawiedliwy rozsądek iest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta iego.
11. Waga i szale[5] są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą iego.
12. Obrzydliwością iest Królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
13. Przyiemne są Królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłuią.
14. Gniew królewski[6] iest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
15. W iasności twarzy królewskiéy iest żywot, a łaska iego iest iako obłok z deszczem pozdnym.
16. Daleko lepiéy iest nabyć mądrości, niżeli złota nayczystszego; a nabyć rostropności lepiéy, niż śrebra.[7]
17. Gościniec uprzeymych iest odstąpić od złego; strzeże duszy swéy, kto strzeże drogi swoiéy.
18. Przed zginieniem[8] przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
19. Lepiéy iest bydź uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
20. Kto ma wzgląd na słowa, znayduie dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony[9] iest.
21. Kto iest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydawa nauki.
22. Zdróy żywota iest rostropność tym, którzy ią maią; ale umieiętność głupich iest głupstwem.
23. Serce mądrego rostropnie sprawuie usta swoie, a wargami swemi przydawa nauki.
24. Powieści wdzięczne są iako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
25. Zda się podczas[10] droga bydź prosta człowiekowi; wszakże dokończenie iéy pewna droga na śmierć.
26. Człowiek pracowity pracuie sobie; bo go pobudzaią usta iego.
27. Człowiek niezbożny wykopywa złe, a w wargach iego iako ogień pałaiący.
28. Mąż przewrotny[11] rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyiacioły.
29. Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
30. Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
31. Koroną chwały iest szędziwość, znayduię się na drodze sprawiedliwości.
32. Lepszy iest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuie sercu swemu, lepszy iest, niżeli ten, co dobył miasta.
33. Los na łono rzucaią; ale od Pana iest wszystko rozrządzenie iego.
- ↑ Przy. 19, 21. r. 20, 24. Ier. 10, 23.
- ↑ Przyp. 21, 2.
- ↑ Ps. 37, 5. Ps. 55, 23. Matt. 6, 25. Łuk. 12, 22. 1 Piotr. 5, 7.
- ↑ Ps. 37, 16. Przyp. 15, 16.
- ↑ Przyp. 11, 1.
- ↑ Przyp. 19, 12.
- ↑ Iob. 28, 15. Ps. 19, 21. Przyp. 3, 14. r. 8, 11.
- ↑ Przyp. 11, 2.
- ↑ Ps. 2, 12. Ps. 34, 9. Ps. 125, 1. Izai. 30, 18. Ier. 17, 7.
- ↑ Przyp. 14, 12.
- ↑ Przyp. 15, 18. r. 26, 21. r. 29, 22.
 Prz 15 |
Prz 16 | Prz 17  |
|