Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 13
Syn mądry przyimuie ćwiczenie oycowskie; ale naśmiewca nie słucha strofowania.
2. Każdy[1] będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.
3. Kto strzeże[2] ust swych, strzeże duszy swoiéy; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie ztarty.
4. Dusza leniwego żąda, a nic niema; ale dusza pracowitych zbogaci się.
5. Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny stawa się obrzydliwym i zhańbionym.
6. Sprawiedliwość strzeże tego,[3] który żyie bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.
7. Znayduie się taki, co się czyni[4] bogatym, a niema nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.
8. Okup żywota człowieczego iest bogactwo iego; ale ubogi nie słucha łaiania.
9. Światłość sprawiedliwych[5] iasna; ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.
10. Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna; ale przy tych, co radę przyymuią, iest mądrość.
11. Bogactwa źle nabyte[6] umnieyszą; ale kto ie zgromadza ręką swą, przyczynia ich.
12. Nadzieia długa wątli serce; ale żądość wypełniona iest drzewem żywota.
13. Kto gardzi słowem Bożém, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania iego, odniesie nagrodę.
14. Nauka mądrego[7] iest źrzódłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.
15. Rozum dobry dawa łaskę; ale droga przewrotnych iest przykra.
16. Każdy ostróżny umieiętnie sobie poczyna; ale głupi[8] rozpościera głupstwo.
17. Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny iest lekarstwem.
18. Ubostwo i zelżywość przyidzie na tego, który się wyłamuie z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.
19. Żądość wypełniona słodka iest duszy; ale odstąpić od złego, głupim iest obrzydliwością.
20. Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, ztartym będzie.
21. Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrém nagrodzi.
22. Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale maiętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana[9] bywa.
23. Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nierostropność.
24. Kto zawściąga rózgi[10] swéy, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuie, wczas go karze.
25. Sprawiedliwy ie, i nasyca[11] duszę swoię: ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.
 Prz 12 |
Prz 13 | Prz 14  |
|