Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 10
Syn mądry[1] rozwesela oyca: ale syn głupi smutkiem iest matki swoiéy.
2. Nie pomogą skarby[2] niezbożności; ale sprawiedliwość wyrywa od śmierci.
3. Nie dopuści Pan łaknąć duszy sprawiedliwego; ale maiętność niezbożników rozproszy.
4. Do nędzy przywodzi ręka[3] zdradliwa; ale ręka pracowita ubogaca.
5. Kto zbiera w lecie, iest syn rostropny; kto dosypia we żniwa, iest syn pohańbienia.
6. Błogosławieństwo iest nad głową sprawiedliwego; ale usta bezbożnych pokrywaią nieprawość.
7. Błogosławiona iest pamiątka sprawiedliwego; ale imię niezbożnych śmierdzi.
8. Mądre serce przyimie przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.
9. Kto chodzi w szczerości, chodzi bespiecznie; ale kto iest przewrotnym w drogach swoich, wyiawion będzie.
10. Kto mruga[4] okiem, przynosi frasunek; ale głupi od warg swoich upadnie.
11. Usta sprawiedliwego są źrzódło[5] żywota; ale usta niezbożników pokrywaią nieprawość.
12. Nienawiść wzbudza[6] swary; ale miłość wszystkie[7] przestępstwa pokrywa.
13. W wargach rostropnego znayduie się mądrość; ale kiy[8] na grzbiecie szalonego.
14. Mądrzy taią umieiętność; ale usta głupiego bliskie upadku.
15. Maiętność bogatego[9] iest miastem iego mocném; ale nędza iest ubogich zniszczeniem.
16. Praca sprawiedliwego iest ku żywotowi; ale dochód niepobożnych iest ku grzechowi.
17. Ścieszką żywota idzie, kto przyimuie karność; ale kto gardzi strofowaniem, w błąd się zawodzi.
18. Kto pokrywa nienawiść wargami kłamliwemi, i kto rozgłasza hańbę, głupi iest.
19. Wielomowność nie bywa bez grzéchu; ale kto powściąga warg swoich, ostróżny iest.
20. Śrebro wyborne iest ięzyk sprawiedliwego; ale serce niezbożnych za nic nie stoi.
21. Wargi sprawiedliwego wiele ich żywią; ale głupi dla głupstwa umieraią.
22. Błogosławieństwo Pańskie ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia.
23. Za śmiech[10] sobie ma głupi, popełnić niecnotę, ale mąż rostropny dzierzy się mądrości.
24. Czego się boi niezbożnik, to nań przychodzi; ale czego żądaią sprawiedliwi, Bóg im dawa.
25. Iako przemiia[11] wicher, tak się niepobóżni nie ostoią; ale sprawiedliwy ma grunt wieczny.
26. Iako ocet zębom, i iako dym oczom, tak iest leniwy tym, którzy go posyłaią.
27. Boiaźń Pańska[12] dni przyczynia; ale lata niezbożnego ukrócone bywaią.
28. Oczekiwanie sprawiedliwych iest wesele; ale nadzieia niezbożnych[13] zginie.
29. Droga[14] Pańska iest mocą szczeremu; ale strachem tym, którzy broią złości.
30. Sprawiedliwy się na wieki nie poruszy; ale niezbożnicy nie będą mieszkali na ziemi.
31. Usta sprawiedliwego rozmnażaią mądrość; ale ięzyk przewrotny będzie wycięty.
32. Wargi sprawiedliwego znaią, co się Bogu podoba; ale usta niepobożnych są przewrotne.
 Prz 9 |
Prz 10 | Prz 11  |
|