Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 12
Kto miłuie ćwiczenie, miłuie umieiętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim iest.
2. Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża, który złe myśli, Bóg potępi.
3. Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeń sprawiedliwych nie będzie poruszony.
4. Żona stateczna koroną iest męża swego; ale która go do hańby przywodzi, iest iako zgniłość w kościach iego.
5. Myśli sprawiedliwych są prawe; ale rady niepobożnych zdradliwe.
6. Słowa niepobożnych czyhaią[1] na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiaią ie.
7. Niepobożni podwróceni bywaią, tak, że ich niestawa; ale dom sprawiedliwych zostawa.
8. Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto iest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.
9. Lepszy iest[2] człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie stawa chleba.
10. Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne iest.
11. Kto sprawuie ziemię swoię, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuie próżnuiących, głupi iest.[3]
12. Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeń sprawiedliwych dawa ią.
13. W przestępstwie[4] warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.
14. Z owocu ust każdy[5] będzie nasycony dobrém, a nadgrodę spraw rąk iego Bóg mu odda.
15. Droga[6] głupiego zda się prosta przed oczyma iego; ale kto słucha rady, mądrym iest.
16. Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostróżny pokrywa hańbę swoię.
17. Kto mówi[7] prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.
18. Znaydzie takowego, co mówi słowa iako miecz przerażaiące; ale ięzyk mądrych iest lekarstwem.
19. Wargi prawdomowne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa ięzyk kłamliwy.
20. Zdrada iest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoiu, mają wesele.
21. Nie potka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.
22. Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobaią mu się.
23. Człowiek ostróżny tai umieiętność; ale serce głupich[8] wywoływa głupstwo.
24. Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie dań dawała.
25. Frasunek w sercu człowieczém poniża ie; ale powieść dobra uwesela ie.
26. Zacnieyszy iest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ie.
27. Nie upiecze chytry obłowu swoiego; ale człowiek pilny maiętności kosztownych nabędzie.
28. Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki iéy niemasz śmierci.
 Prz 11 |
Prz 12 | Prz 13  |
|