Wikiźródła

Biblia Gdańska/Księgi Przypowieści Salomonowe 24

< Biblia Gdańska


Biblia Gdańska - Stary Testament - Księgi Przypowieści Salomonowe

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 - 27 - 28 - 29 - 30 - 31


ROZDZIAŁ XXIV.

Nie naśladuy[1] ludzi złych, ani żąday, przebywać z nimi;
 2. Albowiem[2] serce ich myśli o drapiestwie, a wargi ich mówią o uciśnieniu.
 3. Mądrością bywa dom zbudowany, a rostropnością umocniony.
 4. Zaiste przez umieiętność komory napełnione bywaią wszelakiémi bogactwy kosztownemi i wdzięcznemi.
 5. Człowiek mądry mocny iest, a mąż umieiętny przydawa siły.
 6. Albowiem przez mądrą radę[3] zwiedziesz bitwę, a wybawienie przez mnóstwo rayców mieć będziesz.
 7. Wysokie są głupiemu mądrości; w bramie nie otworzy ust swoich.[4]
 8. Kto myśli źle czynić, tego złośliwym zwać będą.
 9. Zła myśl głupiego iest grzechem, a pośmiewca iest obrzydliwością ludzką.
 10. Ieźli będziesz gnuśnym, tedy w dzień ucisku słaba będzie siła twoia.
 11. Wybawiay poimane[5] na śmierć, a od tych, którzy idą na stracenie, nie odwracay się.
 12. Ieźli rzeczesz: Otośmy o tym nie wiedzieli; izali ten, który waży serca nie rozumie? a ten, który strzeże duszy twoiéy, nie rozezna? i nie odda człowiekowi[6] według uczynków iego?
 13. Iedz miód, synu móy! bo dobry, i plastr słodki podniebieniu twemu.
 14. Tak umieiętność mądrości duszy twoiéy, ieźliże ią znaydziesz; onać będzie nadgrodą, a nadzieia twoia nie będzie wycięta.[7]
 15. Nie czyń zasadzki, niezbożniku! na przybytek sprawiedliwego, a nie przekażay odpoczynieniu iego.
 16. Bo choć siedm kroć upada sprawiedliwy, przecię zaś powstawa; ale niezbożni wpadną w nieszczęście.
 17. Gdy upadnie[8] nieprzyiaciel twóy, nie ciesz się; i gdy się potknie, niech się nie raduie serce twoie;
 18. Aby snadź nie uyrzał Pan, a nie podobałoby się to w oczach iego, i odwróciłby od niego gniew swóy na cię.
 19. Nie gnieway się[9] dla złośników, ani się udaway za niepobożnymi;
 20. Boć nie weźmie złośnik nadgrody; pochodnia[10] niepobożnych zgaśnie.
 21. Synu móy! bóy się Pana i Króla, a z niestatecznymi nie mieszay się;
 22. Boć znagła powstanie zginienie ich, a upadek obudwu któż wié?
 23. I toć téż mądrym należy: Wzgląd mieć[11] na osobę u sądu, nie dobra.
 24. Tego, który mówi niepobożnemu: Iesteś[12] sprawiedliwy; będą ludzie przeklinać, a narodowie się nim brzydzić będą.
 25. Ale którzy go karzą, szczęśliwi będą, a przyidzie na nie błogosławieństwo każdego dobrego.
 26. Pocałuią wargi tego co mówi słowa prawdziwe.
 27. Rozrządź na polu robotę twoię, a sprawuy pilnie rolą swoię; a potym będziesz budował dom twóy.
 28. Nie bądź świadkiem lekkomyślnym przeciw bliźniemu swemu, ani czyń łagodnych namów wargami swemi.
 29. Nie mów: Iako mi[13] uczynił, tak mu uczynię; oddam mężowi temu według uczynku iego.
 30. Szedłem przez pole męża leniwego, a przez winnicę człowieka głupiego;
 31. A oto, porosła wszędy ostem; pokrzywy wszystko pokryły, a płot kamienny iéy rozwalił się.
 32. Co ia uyrzawszy złożyłem to do serca mego, a widząc to wziąłem to ku przestrodze.
 33. Trochę się[14] prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał;
 34. A w tym ubostwo twoie przyidzie iako podróżny, a niedostatek twóy iako mąż zbroyny.



góra strony


 Prz 23 Prz 24 Prz 25 


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Gdańska/Księgi_Przypowieści_Salomonowe_24&oldid=2760791”