Biblia Gdańska/Ewangielia według Świętego Iana 19
Tedy Piłat wziął[1] Iezusa i ubiczował go.
II. 2. A żołnierze uplotłszy[2] koronę z ciernia, włożyli na głowę iego, i płaszczem szarłatowym przyodziali go,
3. A mówili: Bądź pozdrowiony Królu Żydowski! i dawali mu policzki.
III. 4. I zasię wyszedł Piłat[3] na dwór, i rzekł im: Oto, go wam wywiodę na dwór, abyście wiedzieli, iż w nim żadnéy winy nie znayduię.
5. Tedy Iezus wyszedł na dwór, niosąc onę cierniową koronę i on płaszcz szarłatowy: i rzekł im Piłat: Oto, człowiek!
6. A gdy go uyrzeli przednieysi Kapłani i słudzy ich, zawołali mówiąc: Ukrzyżuy, ukrzyżuy go! Rzekł im Piłat: Weźmiycież go wy, a ukrzyżuycie; boć ia w nim żadnéy winy nie znayduię.
7. Odpowiedzieli mu Żydowie: Myć zakon mamy, i według zakonu naszego[4] ma umrzeć; bo się[5] czynił synem Bożym.
IV. 8. A gdy Piłat usłyszał te słowa, bardziéy się uląkł.
9. I wszedł zasię do Ratusza, i rzekł do Iezusa: Zkądżeś ty iest? Lecz mu Iezus nie dał odpowiedzi.
10. Tedy mu rzekł Piłat: Nie mówisz zemną? Nie wiesz, iż mam moc ukrzyżować cię, i mam moc wypuścić cię?
11. Odpowiedział Iezus: Nie miałbyś żadnéy mocy nademną, być nie była[6] dana z góry; przetoż kto mię tobie wydał większy grzech ma.
12. Odtąd Piłat starał się o to, iakoby go wypuścił; lecz Żydowie wołali mówiąc: Ieźli go wypuścisz, nie iesteś przyiacielem Cesarskim; każdy bowiem, co się[7] Królem czyni, sprzeciwia się Cesarzowi.
13. A przetoż Piłat usłyszawszy te słowa, wywiódł Iezusa na dwór, i siadł na stolicy, na mieyscu, które zowią Litostrotos, a po Żydowsku Gabbata.
14. A było to w dzień przygotowania przed wielkąnocą, około szóstéy godziny, i rzekł Piłat Żydom: Oto, Król wasz!
15. A oni zawołali: Strać, strać! Ukrzyżuy go! Rzekł im Piłat: Królaż waszego ukrzyżuię? Odpowiedzieli przednieysi Kapłani: Nie mamy Króla, tylko Cesarza.
V. 16. Tedy im go[8] wydał, żeby był ukrzyżowany. I wzięli[9] Iezusa i wywiedli.
17. A on niosąc krzyż swóy, wyszedł na ono mieysce, które zwano trupich[10] głów, a po Żydowsku zowią ie Golgata;
18. Gdzie go ukrzyżowali, a z nim drugich dwóch z obu stron, a w poźrzodku Iezusa.
19. Napisał téż Piłat i napis, i postawił nad krzyżem; a było napisano: Iezus[11] Nazareński, Król Żydowski.
20. A ten napis czytało wiele Żydów; bo blisko miasta było ono mieysce, gdzie był ukrzyżowany Iezus; a było napisane po Żydowsku, po Grecku i po Łacinie.
21. Tedy rzekli Piłatowi przednieysi Kapłani Żydowscy: Nie pisz Król Żydowski; ale iż on powiadał: Iestem Królem Żydowskim.
22. Odpowiedział Piłat: Com napisał, tom napisał.
23. A gdy żołnierze[12] Iezusa ukrzyżowali, wzięli szaty iego, (i uczynili cztéry części, każdemu żołnierzowi część, i suknią; a była ta suknia nie szyta, ale od wierzchu wszystka dziana.
24. Tedy rzekli iedni do drugich: Nie kraymy iéy, ale o nię rzućmy losy, czyia ma bydź; aby się pismo wypełniło, które mówi: Podzielili[13] między się szaty moie, a o odzienie moie los miotali. To tedy uczynili żołnierze.
25. A stały podle krzyża[14] Iezusowego matka iego, i siostra matki iego, Marya, żona Kleofaszowa, i Marya Magdalena.
VI. 26. Tedy Iezus uyrzawszy matkę i ucznia, którego[15] miłował, iuż stoiącego, rzekł matce swoiéy: Niewiasto, oto, syn twóy!
27. Potym rzekł uczniowi: Oto, matka twoia! a od onéy godziny wziął ią on uczeń do siebie.
28. Potym widząc Iezus, iż się iuż wszystko wykonało, aby się[16] wypełniło pismo, rzekł: Pragnę.
29. A było tam naczynie postawione octu pełne; tedy oni[17] napełniwszy gębkę octem, a obłożywszy (ią) hysopem, podali do ust iego.
VII. 30. A gdy Iezus skosztował octu, rzekł: Wykonało[18] się; a nachyliwszy głowę, oddał[19] ducha.
31. Tedy Żydowie, aby ciała na krzyżu na sabbat nie zostały, ponieważ był dzień przygotowania, (albowiem był wielki on dzień sabbatu,) prosili Piłata, aby im golenie połamano, i zdięto ie.
32. Przyszli tedy żołnierze, a pierwszemu wprawdzie złamali golenie, i drugiemu, który z nim był ukrzyżowany.
33. Ale do Iezusa przyszedłszy, gdy uyrzeli, że iuż umarł, nie łamali goleni iego.
VIII. 34. Lecz ieden z żołnierzów włocznią otworzył bok iego, a zarazem wyszła krew i woda.
35. A ten, co to widział, świadczył o tém, i prawdziwe iest świadectwo iego, a on wie, iż prawdę powiada, abyście wy wierzyli.
36. Albowiem się to stało, aby się wypełniło pismo: Kość iego[20] nie będzie złamana.
37. I zasię drugie pismo mówi: Uyrzą, kogo[21] przebodli.
IX. 38. A potym prosił Piłata[22] Iózef z Arymatyi, (który był uczniem Iezusowym, ale taiemnym dla boiaźni Żydowskiéy,) aby zdiął ciało Iezusowe. I pozwolił Piłat. Szedł tedy i zdiął ciało Iezusowe.
39. Przyszedł[23] téż i Nikodem, (który był przed tém przyszedł w nocy do Iezusa) niosąc zmięszanéy myrry i Aloes, około sta funtów.
X. 40. Wzięli tedy ciało Iezusowe, i uwinęli ie w prześciéradła z onemi rzeczami wonnemi, iako iest zwyczay Żydom umarłe chować.
41. A był na oném mieyscu, gdzie był ukrzyżowany, ogród, a w ogrodzie grób nowy, w którym ieszcze nikt nie był położony.
42. Przetoż tam dla dnia przygotowania Żydowskiego, iż on grób był blisko, położyli Iezusa.
- ↑ Matt. 27, 26. Mark. 15, 15.
- ↑ Matt. 27, 29.
- ↑ Ian. 18, 29.
- ↑ 3 Moy. 24, 15. 16.
- ↑ 5 Moy. 18, 20.
- ↑ Rzym. 13, 1.
- ↑ Dzie. 17, 7.
- ↑ Matt. 27, 26.
- ↑ r. 27, 31.
- ↑ Matt. 27, 32. Mark. 15, 22. Żyd. 13, 12.
- ↑ Matt. 27, 37.
- ↑ Matt. 27, 35. Mark. 15, 24.
- ↑ Ps. 22, 19.
- ↑ Matt. 27, 61. Mark. 15, 40. Łuk. 23, 49.
- ↑ Ian. 13, 25. r. 20, 2. r. 21, 7.
- ↑ Ps. 69, 22.
- ↑ Matt. 27, 48.
- ↑ Ian. 17, 4.
- ↑ Łuk. 23, 46.
- ↑ 2 Moy. 12, 46. 4 Moy. 9, 12.
- ↑ Zach. 12, 10.
- ↑ Matt. 27, 57. Mark. 15, 43.
- ↑ Ian. 3, 2. r. 7, 50.
J 18 | J 19 Biblia Gdańska |
J 20 |