Wikiźródła

Biblia Gdańska/Ewangielia według Świętego Iana 13

< Biblia Gdańska


Biblia Gdańska - Nowy Testament - Ewangielia według Świętego Iana

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21


ROZDZIAŁ XIII.
 I. Pan wstawszy od wieczerzy 1 — 11. II. a zalecaiąc pokorę, Apostołom nogi umył 12 — 17. III. zdraycę Iudasza 18 — 25. IV. pewnym znakiem pokazał 26 — 33. V. miłość zalecił 34 — 37. VI. Piotrowi, że się go miał zaprzeć, przepowiedział 38.

A przed świętem[1] wielkonocném wiedząc Iezus iż przyszła godzina iego, aby przeszedł z tego świato do oyca, umiłowawszy swoie, którzy byli na świecie, aż do końca umiłował ie.
 2. A gdy była wieczerza, a diabeł iuż był wrzucił w serce Iudasza, syna Symonowego Iszkaryoty, aby go wydał.[2]
 3. Wiedząc[3] Iezus, iż wszystko oyciec podał do rąk iego, a iż od[4] Boga wyszedł i do Boga idzie,
 4. Wstał od wieczerzy i złożył szaty, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się.
 5. Potym nalał wody do miednicy, i począł nogi umywać uczniom i ucierać prześcieradłem, którem był przepasany.
 6. Tedy przyszedł do Symona Piotra; a on mu rzekł: Panie! i tyż mnie masz nogi umywać?
 7. Odpowiedział Iezus, i rzekł mu: Co ia czynię, ty nie wiesz teraz, ale się potym dowiesz.
 8. Rzekł mu Piotr: Nie będziesz ty nóg moich umywał na wieki. Odpowiedział mu Iezus: Ieźli cię nie umyię, nie będziesz miał cząstki zemną.
 9. Tedy mu rzekł Symon Piotr: Panie! nie tylko nogi moie, ale i ręce i głowę.
 10. Rzekł mu Iezus: Ktoć iest umyty, nie potrzebuie, iedno aby nogi umył, bo czysty iest wszystek; i wy iesteście[5] czystymi, ale nie wszyscy.
 11. Albowiem wiedział, który go wydać[6] miał; dla tegoż rzekł: Nie wszyscyście czystymi.
 II. 12. Gdy tedy umył nogi ich i wziął szaty swoie, usiadłszy zasię za stół, rzekł im: Wiecież, com wam uczynił?
 13. Wy mię nazywacie Nauczycielem[7] i Panem, a dobrze mówicie; bomci iest nim.
 14. Ponieważem ia tedy umył nogi wasze, Pan i Nauczyciel, i wyście powinni iedni drugim nogi umywać.
 15. Albowiem[8] dałem wam przykład, abyście iakom ia wam uczynił, i wy czynili.
 16. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie iest sługa większy[9] nad pana swego, ani poseł iest większy nad onego, który go posłał.
 17. Ieźlić to wiecie, błogosławieni iesteście, ieźli to uczynicie.
 III. 18. Nie o wszystkichci was mówię, iać wiem, którem obrał; ale żeby się wypełniło pismo: Który ie zemną[10] chleb, podniósł przeciwko mnie piętę swoię.
 19. Terazci wam[11] powiadam, przed tém niż się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, żem ia iest.
 20. Zaprawdę, zaprawdę powiadam[12] wam: Kto przyimuie tego, którego bym posłał, mię przyimuie; a kto mię przyimuie, onego przyimuie, który mię posłał.
 21. To rzekłszy Iezus, zasmucił się w duchu, i oświadczył a rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że ieden z was[13] wyda mię.
 22. Tedy uczniowie poglądali po sobie, wątpiąc, o kimby to mówił.
 23. A był ieden z uczniów iego, który się był położył na łonie Iezusowém, ten, którego miłował[14] Iezus.
 24. Przetoż na tego skinął Symon Piotr, aby się wypytał, któryby to był, o którym mówił.
 25. A on położywszy się na piersiach Iezusowych, rzekł mu: Panie! któryż to iest?
 IV. 26. Odpowiedział Iezus: Ten iest, któremu ia omoczywszy stuczkę chleba, podam; a omoczywszy stuczkę chleba, dał Iudaszowi, synowi Symona, Iszkaryotowi.
 27. A zaraz po onéy stuczce chleba wstąpił[15] weń Szatan. Tedy mu rzekł Iezus: Co czynisz, czyń rychło.
 28. A tego żaden nie zrozumiał z spółsiedzących, na co mu to rzekł.
 29. Albowiem niektórzy mniemali, gdyż Iudasz miał[16] mieszek, iż mu rzekł Iezus: Nakup, czego nam potrzeba na święto, albo iżby co dał ubogim.
 30. Tedy on wziąwszy onę stuczkę chleba, zarazem wyszedł; a noc była.
 31. A gdy wyszedł, rzekł Iezus: Teraz iest[17] uwielbiony Syn człowieczy, a Bóg uwielbiony iest w nim.
 32. A ponieważ Bóg uwielbiony iest w nim, tedy go téż Bóg uwielbi sam w sobie, i wnetże uwielbi go.
 33. Synaczkowie! ieszcze maluczko iestem z wami; będziecie mię szukać, ale iakom rzekł Żydom: Gdzie ia idę, wy przyiść[18] nie możecie; tak i wam teraz powiadam.
 V. 34. Przykazanie nowe dawam[19] wam, abyście się społecznie miłowali; iakom i ia was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali.
 35. Ztądci poznaią wszyscy, żeście uczniami moimi, ieźli miłość[20] mieć będziecie iedni przeciwko drugim.
 36. Rzekł mu Symon Piotr: Panie! dokądże idziesz? Odpowiedział mu Iezus: Dokąd ia[21] idę, ty teraz za mną iść nie możesz, ale potym póydziesz za mną.
 37. Tedy mu rzekł Piotr: Panie! czemuż teraz za tobą iść nie mogę? Duszę moię za[22] cię położę.
 VI. 38. Odpowiedział mu Iezus: Duszę twoię za mię położysz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapieie kur, aż się mnie po trzykroć zaprzesz.


góra strony



 J 12 J 13
Biblia Gdańska		 J 14 


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Gdańska/Ewangielia_według_Świętego_Iana_13&oldid=2750942”