Biblia Gdańska/Ewangielia według Świętego Iana 13
A przed świętem[1] wielkonocném wiedząc Iezus iż przyszła godzina iego, aby przeszedł z tego świato do oyca, umiłowawszy swoie, którzy byli na świecie, aż do końca umiłował ie.
2. A gdy była wieczerza, a diabeł iuż był wrzucił w serce Iudasza, syna Symonowego Iszkaryoty, aby go wydał.[2]
3. Wiedząc[3] Iezus, iż wszystko oyciec podał do rąk iego, a iż od[4] Boga wyszedł i do Boga idzie,
4. Wstał od wieczerzy i złożył szaty, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się.
5. Potym nalał wody do miednicy, i począł nogi umywać uczniom i ucierać prześcieradłem, którem był przepasany.
6. Tedy przyszedł do Symona Piotra; a on mu rzekł: Panie! i tyż mnie masz nogi umywać?
7. Odpowiedział Iezus, i rzekł mu: Co ia czynię, ty nie wiesz teraz, ale się potym dowiesz.
8. Rzekł mu Piotr: Nie będziesz ty nóg moich umywał na wieki. Odpowiedział mu Iezus: Ieźli cię nie umyię, nie będziesz miał cząstki zemną.
9. Tedy mu rzekł Symon Piotr: Panie! nie tylko nogi moie, ale i ręce i głowę.
10. Rzekł mu Iezus: Ktoć iest umyty, nie potrzebuie, iedno aby nogi umył, bo czysty iest wszystek; i wy iesteście[5] czystymi, ale nie wszyscy.
11. Albowiem wiedział, który go wydać[6] miał; dla tegoż rzekł: Nie wszyscyście czystymi.
II. 12. Gdy tedy umył nogi ich i wziął szaty swoie, usiadłszy zasię za stół, rzekł im: Wiecież, com wam uczynił?
13. Wy mię nazywacie Nauczycielem[7] i Panem, a dobrze mówicie; bomci iest nim.
14. Ponieważem ia tedy umył nogi wasze, Pan i Nauczyciel, i wyście powinni iedni drugim nogi umywać.
15. Albowiem[8] dałem wam przykład, abyście iakom ia wam uczynił, i wy czynili.
16. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie iest sługa większy[9] nad pana swego, ani poseł iest większy nad onego, który go posłał.
17. Ieźlić to wiecie, błogosławieni iesteście, ieźli to uczynicie.
III. 18. Nie o wszystkichci was mówię, iać wiem, którem obrał; ale żeby się wypełniło pismo: Który ie zemną[10] chleb, podniósł przeciwko mnie piętę swoię.
19. Terazci wam[11] powiadam, przed tém niż się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, żem ia iest.
20. Zaprawdę, zaprawdę powiadam[12] wam: Kto przyimuie tego, którego bym posłał, mię przyimuie; a kto mię przyimuie, onego przyimuie, który mię posłał.
21. To rzekłszy Iezus, zasmucił się w duchu, i oświadczył a rzekł: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, że ieden z was[13] wyda mię.
22. Tedy uczniowie poglądali po sobie, wątpiąc, o kimby to mówił.
23. A był ieden z uczniów iego, który się był położył na łonie Iezusowém, ten, którego miłował[14] Iezus.
24. Przetoż na tego skinął Symon Piotr, aby się wypytał, któryby to był, o którym mówił.
25. A on położywszy się na piersiach Iezusowych, rzekł mu: Panie! któryż to iest?
IV. 26. Odpowiedział Iezus: Ten iest, któremu ia omoczywszy stuczkę chleba, podam; a omoczywszy stuczkę chleba, dał Iudaszowi, synowi Symona, Iszkaryotowi.
27. A zaraz po onéy stuczce chleba wstąpił[15] weń Szatan. Tedy mu rzekł Iezus: Co czynisz, czyń rychło.
28. A tego żaden nie zrozumiał z spółsiedzących, na co mu to rzekł.
29. Albowiem niektórzy mniemali, gdyż Iudasz miał[16] mieszek, iż mu rzekł Iezus: Nakup, czego nam potrzeba na święto, albo iżby co dał ubogim.
30. Tedy on wziąwszy onę stuczkę chleba, zarazem wyszedł; a noc była.
31. A gdy wyszedł, rzekł Iezus: Teraz iest[17] uwielbiony Syn człowieczy, a Bóg uwielbiony iest w nim.
32. A ponieważ Bóg uwielbiony iest w nim, tedy go téż Bóg uwielbi sam w sobie, i wnetże uwielbi go.
33. Synaczkowie! ieszcze maluczko iestem z wami; będziecie mię szukać, ale iakom rzekł Żydom: Gdzie ia idę, wy przyiść[18] nie możecie; tak i wam teraz powiadam.
V. 34. Przykazanie nowe dawam[19] wam, abyście się społecznie miłowali; iakom i ia was umiłował, abyście się i wy społecznie miłowali.
35. Ztądci poznaią wszyscy, żeście uczniami moimi, ieźli miłość[20] mieć będziecie iedni przeciwko drugim.
36. Rzekł mu Symon Piotr: Panie! dokądże idziesz? Odpowiedział mu Iezus: Dokąd ia[21] idę, ty teraz za mną iść nie możesz, ale potym póydziesz za mną.
37. Tedy mu rzekł Piotr: Panie! czemuż teraz za tobą iść nie mogę? Duszę moię za[22] cię położę.
VI. 38. Odpowiedział mu Iezus: Duszę twoię za mię położysz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapieie kur, aż się mnie po trzykroć zaprzesz.
- ↑ Matt. 26, 2. Mark. 14, 1. Łuk. 22, 1.
- ↑ Łuk. 22, 3.
- ↑ Matt. 11, 27.
- ↑ Ian. 16, 28.
- ↑ Ian. 15, 3.
- ↑ Ian. 6, 64.
- ↑ Matt. 23, 8. 10. 1 Kor. 8, 6. Filip. 2, 11.
- ↑ 1 Piotr. 2, 21. 1 Ian. 2, 6.
- ↑ Matt. 10, 24. Łuk. 6, 40. Ian. 15, 20.
- ↑ Ps. 41, 10.
- ↑ Ian. 14, 29.
- ↑ Matt. 10, 40. Łuk. 10, 16.
- ↑ Matt. 26, 21. Mark. 14, 18.
- ↑ Ian. 20, 2. r. 21, 7.
- ↑ Łuk. 22, 3.
- ↑ Ian. 12, 6.
- ↑ Ian. 12, 28. r. 17, 1.
- ↑ Ian. 7, 34.
- ↑ 3 Moy. 19, 18. Matt. 22, 39.
- ↑ Ian. 2, 5. r. 3, 10.
- ↑ Ian. 21, 18. 19.
- ↑ Matt. 26, 36. Mark. 14, 31. Łuk. 22, 35.
J 12 | J 13 Biblia Gdańska |
J 14 |