Wikiźródła

Biblia Gdańska/Ewangielia według Świętego Iana 17

< Biblia Gdańska


Biblia Gdańska - Nowy Testament - Ewangielia według Świętego Iana

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21


ROZDZIAŁ XVII.
 I. Pan się modli o spólne swoie i oycowskie uwielbienie 1 — 5. II. za Apostoły 6 — 19. III. i za wszystek potomny kościół swóy 20 — 26.

To powiedziawszy Iezus, podniósł oczy swoie w niebo i rzekł: Oycze! przyszła godzina, uwielbiy syna twego, aby téż i syn twóy uwielbił ciebie.[1]
 2. Iakoś mu dał moc[2] nad wszelkiém ciałem, aby tym wszystkim, któreś mu dał, dał żywot wieczny.
 3. A toć iest[3] żywot wieczny, aby cię poznali samego prawdziwego Boga, i któregoś posłał, Iezusa Chrystusa.
 4. Iam cię uwielbił na ziemi, i dokończyłem sprawy, którąś mi dał, abym ią czynił.
 5. A teraz uwielbiy mię ty, oycze! u siebie samego tą chwałą, którąm miał u ciebie, pierwéy niżeli[4] świat był.
 II. 6. Obiawiłem imię twoie ludziom, któreś mi dał z świata; twoić byli, i dałeś mi ie, i zachowali słowa twoie.
 7. A teraz poznali, iż wszystko, coś mi dał, od ciebie iest.
 8. Albowiem słowa, któreś mi dał, dałem im; a oni ie przyięli, i poznali prawdziwie, iżem[5] od ciebie wyszedł, a uwierzyli, żeś ty mię posłał.
 9. Iać za nimi proszę: Nie za światem proszę, ale za tymi, któreś mi dał; bo twoi są.
 10. I wszystko moie iest twoie, a[6] twoie, moie, i uwielbionym iest w nich.
 11. A nie iestem więcéy na świecie, ale oni są na świecie, a ia do ciebie idę. Oycze święty, zachoway ie w imieniu twoiém, któreś mi dał, aby byli iedno, iako i my.
 12. Gdym z nimi był[7] na świecie, Iam ie zachowywał w imieniu twoiém; któreś mi[8] dał, strzegłem ich, i żaden[9] z nich nie zginął, tylko on syn zatracenia, żeby się[10] pismo wypełniło.
 13. Ale teraz do ciebie idę, i mówię to na świecie, aby mieli radość moię doskonałą w sobie.
 14. Iam im dał słowo twoie, a świat ie miał w nienawiści; bo nie są z świata.[11]
 15. Nie proszę, abyś ie wziął z świata, ale abyś ie zachował ode złego.
 16. Nie sąć z świata, iako i ia nie iestem z świata.
 17. Poświęćże ie w prawdzie twoiéy; słowo twoie[12] iest prawdą.
 18. Iakoś ty mię posłał na[13] świat, tak i ia posłałem ie na świat.
 19. A ia poświęcam samego siebie za nie, aby i oni poświęceni byli w prawdzie.
 III. 20. A nie tylko za tymi proszę, lecz i za onymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię;
 21. Aby wszyscy[14] byli iedno, iako ty,[15] oycze! we mnie a ia w tobie; aby i oni w nas iedno byli, aby świat uwierzył, żeś ty mię posłał.
 22. A ia tę chwałę, którąś mi dał, dałem im, aby byli iedno, iako my iedno[16] iesteśmy,
 23. I w nich a ty we mnie, aby byli doskonałymi w iedno, a iżby poznał świat, żeś ty mię posłał, a iżeś ie umiłował, iakoś i mię umiłował.
 24. Oycze! któreś mi dał, chcę aby[17] gdziem ia iest, i oni byli zemną, aby oglądali chwałę moię, którąś mi dał; albowiemeś mię umiłował przed założeniem świata.
 25. Oycze sprawiedliwy! i świat[18] cię nie poznał; alem ia cię poznał, a i ci poznali, żeś ty mię[19] posłał.
 26. I uczyniłem im znaiome imię twoie i znaiome uczynię, aby miłość, którąś mię umiłował, w nich była a a w nich.


góra strony




 J 16 J 17
Biblia Gdańska		 J 18 


Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Biblia_Gdańska/Ewangielia_według_Świętego_Iana_17&oldid=2750965”