Biblia Gdańska/List pierwszy Świętego Pawła Apostoła do Koryntów 2
I. W przykładzie swoim pokazuie różność Boskiéy mądrości od świeckiéy, także nauczycielów Ewangielii świętéy od Krasomowców świeckich 1 — 13. II. zatym pokazuie rozdział duchownego i cielesnego człowieka 14 — 16.
A ia gdym przyszedł do was, bracia! nie przyszedłem z wyniosłością[1] mowy albo mądrości, opowiadaiąc wam świadectwo Boże.
2. Albowiem nie osądziłem za rzecz potrzebną, co inszego umieć między wami, tylko Iezusa Chrystusa, i to onego ukrzyżowanego.
3. I byłem ia u was w słabości i w boiaźni i w strachu wielkim.
4. A mowa moia i kazanie[2] moie nie było w powabnych mądrości ludzkiéy słowach, ale w okazaniu ducha i mocy,
5. Aby się wiara wasza nie gruntowała na mądrości ludzkiéy, ale na mocy Bożéy.
6. A mądrość mówimy między doskonałymi; ale mądrość nie[3] tego świata, ani Książąt tego świata,[4] którzy giną;
7. Ale mówimy mądrość Bożą[5] w taiemnicy, która iest zakryta, którą Bóg przenaznaczył przed wieki ku chwale naszéy,
8. Któréy żaden z Książąt[6] tego świata nie poznał; bo gdyby[7] byli poznali, nigdyby byli Pana chwały nie ukrzyżowali
9. Ale opowiadamy, iako napisano: Czego[8] oko nie widziało i ucho nie słyszało i na serce ludzkie nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym, którzy go miłuią.
10. Ale nam to Bóg obiawił[9] przez Ducha swoiego; albowiem Duch wszystkiego się bada, i głębokości Bożych.
11. Bo któż z ludzi wie, co iest w człowieku, tylko duch człowieczy, który w nim iest? Także téż i tego, co iest w Bogu, nikt nie wie, tylko Duch Boży.
12. Aleśmy my nieprzyięli ducha świata, lecz Ducha, który iest z Boga, abyśmy wiedzieli, które rzeczy nam są od Boga darowane;
13. O których téż mówimy, nie temi słowy,[1] których ludzka mądrość naucza, ale których Duch święty naucza, do duchownych rzeczy duchowne stosuiąc.
II. 14. Ale cielesny człowiek[10] nie poymuie tych rzeczy, które są Ducha Bożego; albowiem mu są głupstwem i nie może ich poznać, przeto, iż duchownie bywaią rozsądzone.
15. Aleć duchowny rozsądza wszystko; lecz sam od nikogo nie bywa rozsądzony.
16. Albowiem któż poznał zmysł[11] Pański? Któż go będzie uczył? Ale my zmysł Chrystusów mamy.
 1 Kor 1 |
1 Kor 2 Biblia Gdańska |
1 Kor 3  |
|