Biblia Gdańska/List pierwszy Świętego Pawła Apostoła do Koryntów 7

[1191]ROZDZIAŁ VII.

 I. Tym, którzy daru wstrzemięźliwości od Boga niemaią, w małżeński stan wstąpić radzi 1 — 9. II. rozwodu małżonków broni 10 — 19. III. aby każdy w wezwaniu swoiém trwał, upomina 20 — 24. IV. [1192]iakim względem panieński stan małżeństwo przechodzi 25 — 40.
Lecz o tém, coście mi pisali, dobrzećby człowiekowi, nie tykać się niewiasty;
 2. Ale dla uwarowania się wszeteczeństwa niech każdy ma swoię własną żonę, a każda niech ma swego własnego męża.
 3. Mąż niech^[1] żonie powinną chęć oddaie, także téż i żona mężowi.
 4. Żona własnego ciała swego w mocy niema, ale mąż; także téż i mąż własnego ciała swego w mocy niema, ale żona.
 5. Nie oszukiwaycie ieden drugiego, chybaby z spólnego zezwolenia do czasu, abyście się uwolnili do postu i do modlitwy; a zasię wespół się schodźcie, aby was szatan nie kusił dla waszéy niepowściągliwości.
 6. Ale to mówię iako pozwalaiąc, a nie iako rozkazuiąc.
 7. Albowiem chciałbym, aby wszyscy ludzie^[2] tak byli iako i ia; aleć każdy ma swóy własny dar od Boga, ieden tak a drugi owak.
 8. A mówię nieżonatym i wdowom: Dobrze im iest, ieźliby tak zostali, iako i ia.
 9. Ale ieźli się^[3] wstrzymać nie mogą, niechże w stan małżeński wstąpią; boć lepiéy w stan małżeński wstąpić, niż upalenie cierpieć.
 II. 10. Tym zasię, którzy są w stanie małżeńskim, rozkazuię nie ia, ale Pan, mówiąc: Żeby się żona^[4] od męża nie odłączała.
 11. Ale ieźliby się téż odłączyła, niechayże zostawa bez męża, albo się niech z mężem poiedna, a mąż żony niechay nie opuszcza.
 12. A inszym zasię ia mówię, a nie Pan: Ieźli który brat ma żonę niewierną, a ta z nim przyzwala mieszkać, niechże iéy nie opuszcza.
 13. A ieźli która żona męża niewiernego ma, a on przyzwala z nią mieszkać, niechże go nie opuszcza.
 14. Albowiem poświęcony iest mąż niewierny przez żonę, i żona niewierna poświęcona iest przez męża; bo inaczéy dziatki wasze byłyby nieczystemi, lecz teraz świętemi są.
 15. A ieźli ten, co iest niewierny, chce się odłączyć, niechże się odłączy; albowiem nie iest niewolnikiem brat albo siostra w takowych rzeczach; aleć ku pokoiowi nas Bóg powołał.
 16. Albowiem co ty wiesz, żono! ieźli pozyskasz męża? Albo co ty wiesz, mężu! pozyskaszli żonę?
 17. Iednak iako każdemu udzielił Bóg, iako każdego powołał Pan, tak niech postępuie; a takci we wszystkich zborach stanowię.
 18. Obrzezanym kto powołany iest, niechay nie wprowadza na się nieobrzezki; a w nieobrzezce kto iest powołany, niech się nie obrzezuie.
 19. Obrzezka nic^[5] nie iest, także nieobrzezka nic nie iest, ale zachowywanie przykazań Bożych.
 III. 20. Każdy w tém powołaniu, w którém^[6] powołany iest, niech zostawa.
 21. Iesteś powołany niewolnikiem, nie dbayże na to; ale ieźli téż możesz bydź wolnym, raczéy wolności używay.
 22. Albowiem kto w Panu powołany iest niewolnikiem, wolny iest w Panu; także téż, kto iest powołany wolnym, niewolnikiem iest Chrystusowym.
 23. Drogoście^[7] kupieni; nie bądźcie niewolnikami ludzkimi.
 24. Każdy tedy, iakim iest powołany, bracia! takim niechay zostawa przed Bogiem.
 IV. 25. A o pannach rozkazania Pańskiego niemam; wszakże radę dawam, iako ten, któremu Pan z miłosierdzia swego dał, aby był wiernym.
 26. Mniemam tedy, że to iest rzecz dobra dla następuiącéy potrzeby, że iest rzecz dobra, człowiekowi tak bydź.
 27. Przywiązałeś się do żony, nie szukayże rozwiązania; rozwiązanyś od żony, nie szukayże żony.
 28. A ieźlibyś się ożenił, nie [1193]zgrzeszyłeś; ieźliby téż panna szła za mąż, nie zgrzeszyła; wszakże utrapienie^[8] w ciele takowi mieć będą; lecz ia was szanuię.
 29. A toć mówię, bracia! ponieważ czas potomny ukrócony iest,^[9] aby i ci, którzy żony maią, byli, iakoby ich nie mieli;
 30. A którzy płaczą, iakoby nie płakali; a którzy się raduią, iakoby się nie radowali; a którzy kupuią, iakoby nie trzymali;
 31. A którzy używaią tego świata, iakoby źle nie używali; bo przemiia^[10] kształt tego świata.
 32. A chcę, abyście wy byli bez kłopotu; bo kto niema^[11] żony, stara się o rzeczy Pańskie, iakoby się podobał Panu;
 33. Ale kto się ożenił, stara się o rzeczy tego świata, iakoby się podobał żonie.
 34. Iest różność między mężatką i panną; która nie szła za mąż, stara się o rzeczy Pańskie, aby była święta i ciałem i duchem; ale która szła za mąż, stara się o rzeczy tego świata, iakoby się podobała mężowi.
 35. A toć mówię ku dobremu waszemu; nie abym sidło na was wrzucił, ale abyście słusznie i przystoynie stali przy Panu bez rozerwania.
 36. A ieźli kto mniema, że nie przystoynie sobie poczyna z panną swoią, gdyby z lat swoich wyszła, i do tegoby iéy przyszło, co chce niechay czyni, nie grzeszy; niechże idzie za mąż.
 37. Ale kto statecznie postanowił w sercu swém, potrzeby tego nie maiąc, lecz ma w mocy własną swoię wolą, i to usądził w sercu swém, aby zachował pannę swoię, dobrze czyni.
 38. A tak ten, kto dawa za mąż, dobrze czyni; ale który nie dawa za mąż, lepiéy czyni.
 39. Żona związana^[12] iest zakonem, póki żywie mąż iéy; a ieźliby umarł mąż iéy, wolna iest, aby szła, za kogo chce, tylko w Panu.
 40. Ale szczęśliwsza iest, ieźliby tak została według rady moiéy: a mniemam, że i ia mam Ducha^[13] Bożego.

1. 1 Piotr. 3, 7.
2. Dzie. 26, 29.
3. 1 Tym. 5, 14.
4. Mal. 2, 16. r. 19, 9. Mark. 10, 11. Łuk. 16, 18. Ef. 5, 31.
5. Gal. 5, 6.
6. Efez. 4, 1. Koloss. 1, 10. 1 Tess. 2, 12.
7. 1 Kor. 6, 20.
8. 1 Moy. 16, 17.
9. Iob. 7, 1. r. 9, 25. r. 14, 1. Ps. 103, 15.
10. Izai. 40, 6. 1 Piotr. 1, 24. 1 Ian. 2, 17. Iak. 1, 10. r. 4, 14.
11. 1 Tym. 5, 5.
12. Rzym. 7, 2.
13. 1 Tess. 4, 6.

1 Kor 6

1 Kor 7 Biblia Gdańska

1 Kor 8