iakim względem panieński stan małżeństwo przechodzi 25 — 40.
Lecz o tém, coście mi pisali, dobrzećby człowiekowi, nie tykać się niewiasty;
2. Ale dla uwarowania się wszeteczeństwa niech każdy ma swoię własną żonę, a każda niech ma swego własnego męża.
3. Mąż niech[1] żonie powinną chęć oddaie, także téż i żona mężowi.
4. Żona własnego ciała swego w mocy niema, ale mąż; także téż i mąż własnego ciała swego w mocy niema, ale żona.
5. Nie oszukiwaycie ieden drugiego, chybaby z spólnego zezwolenia do czasu, abyście się uwolnili do postu i do modlitwy; a zasię wespół się schodźcie, aby was szatan nie kusił dla waszéy niepowściągliwości.
6. Ale to mówię iako pozwalaiąc, a nie iako rozkazuiąc.
7. Albowiem chciałbym, aby wszyscy ludzie[2] tak byli iako i ia; aleć każdy ma swóy własny dar od Boga, ieden tak a drugi owak.
8. A mówię nieżonatym i wdowom: Dobrze im iest, ieźliby tak zostali, iako i ia.
9. Ale ieźli się[3] wstrzymać nie mogą, niechże w stan małżeński wstąpią; boć lepiéy w stan małżeński wstąpić, niż upalenie cierpieć.
II. 10. Tym zasię, którzy są w stanie małżeńskim, rozkazuię nie ia, ale Pan, mówiąc: Żeby się żona[4] od męża nie odłączała.
11. Ale ieźliby się téż odłączyła, niechayże zostawa bez męża, albo się niech z mężem poiedna, a mąż żony niechay nie opuszcza.
12. A inszym zasię ia mówię, a nie Pan: Ieźli który brat ma żonę niewierną, a ta z nim przyzwala mieszkać, niechże iéy nie opuszcza.
13. A ieźli która żona męża niewiernego ma, a on przyzwala z nią mieszkać, niechże go nie opuszcza.
14. Albowiem poświęcony iest mąż niewierny przez żonę, i żona niewierna poświęcona iest przez męża; bo inaczéy dziatki wasze byłyby nieczystemi, lecz teraz świętemi są.
15. A ieźli ten, co iest niewierny, chce się odłączyć, niechże się odłączy; albowiem nie iest niewolnikiem brat albo siostra w takowych rzeczach; aleć ku pokoiowi nas Bóg powołał.
16. Albowiem co ty wiesz, żono! ieźli pozyskasz męża? Albo co ty wiesz, mężu! pozyskaszli żonę?
17. Iednak iako każdemu udzielił Bóg, iako każdego powołał Pan, tak niech postępuie; a takci we wszystkich zborach stanowię.
18. Obrzezanym kto powołany iest, niechay nie wprowadza na się nieobrzezki; a w nieobrzezce kto iest powołany, niech się nie obrzezuie.
19. Obrzezka nic[5] nie iest, także nieobrzezka nic nie iest, ale zachowywanie przykazań Bożych.
III. 20. Każdy w tém powołaniu, w którém[6] powołany iest, niech zostawa.
21. Iesteś powołany niewolnikiem, nie dbayże na to; ale ieźli téż możesz bydź wolnym, raczéy wolności używay.
22. Albowiem kto w Panu powołany iest niewolnikiem, wolny iest w Panu; także téż, kto iest powołany wolnym, niewolnikiem iest Chrystusowym.
23. Drogoście[7] kupieni; nie bądźcie niewolnikami ludzkimi.
24. Każdy tedy, iakim iest powołany, bracia! takim niechay zostawa przed Bogiem.
IV. 25. A o pannach rozkazania Pańskiego niemam; wszakże radę dawam, iako ten, któremu Pan z miłosierdzia swego dał, aby był wiernym.
26. Mniemam tedy, że to iest rzecz dobra dla następuiącéy potrzeby, że iest rzecz dobra, człowiekowi tak bydź.
27. Przywiązałeś się do żony, nie szukayże rozwiązania; rozwiązanyś od żony, nie szukayże żony.
28. A ieźlibyś się ożenił, nie zgrze-
