38. Radował się[1] Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nie strach ich.
39. Rozpostarł obłok[2] na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.
40. Na żądanie ich przywiódł przepiórki,[3] a chlebem niebieskim nasycił ie.
41. Otworzył skałę, wypłynęły wody, a płynęły po suchych mieyscach iako rzeka.[4]
42. Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swoiéy, które rzekł do Abrahama, sługi[5] swego.
43. Przetoż wywiódł lud swóy z weselem, a z śpiewaniem wybrane swoie.
44. I podał im ziemię Poganów, a posiedli prace narodów,
45. Aby zachowali ustawy iego, a prawa iego przestrzegali. Halleluiah.
I. Wierni Żydowie Bogu za niewymowne dobrodzieystwa iego dziękuią. II. Proszą, żeby się zbawieniem iego ucieszyć mogli. III. Swoie, i przodków swoich występki, w Egipcie, na puszczy i w ziemi Chananeyskiéy popełnione, wyznawaią.
1. Halleluiah.
Wysławiaycie[6] Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie iego.
2. Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę iego?
3. Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4. Pamiętay na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu, nawiedźże mię zbawieniem swoiém.
5. Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twoiém.
6. Zgrzeszyliśmy z oycy[7] swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7. Oycowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale[8] odpornymi byli przy morzu czerwoném.
8. A wszakże ie wyswobodził dla imienia swego, aby oznaymił moc swoię.
9. Bo zgromił[9] morze czerwone, i wyschło, a przewiódł ie przez przepaści, iako przez puszczą.
10. A tak zachował ie od ręki tego, który ie miał w nienawiści, a wykupił ie z ręki nieprzyiacielskiéy.
11. W tym okryły wody[10] tych, którzy ie ciążyli; nie został ani ieden z nich.
12. A choć uwierzyli[11] słowom iego, i wysławiali chwałę iego;
13. Przecię prędko[12] zapomnieli na sprawy iego, i nie czekali na rady iego.
14. Ale zięci będąc chciwością[13] na puszczy kusili Boga na pustyniach.
15. I dał im czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty[14] na nie.
16. Zatym gdy się wzruszyli[15] zawiścią przeciw Moyżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi; świętemu Pańskiemu,
17. Otworzyła się[16] ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironowę,
18. I zapalił się ogień[17] na zebranie ich; płomień spalił niepobożne.
19. Sprawili i cielca[18] na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu.
20. I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, iedzącego trawę.
21. Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22. Rzeczy dziwne w ziemi Chamowéy, rzeczy straszne przy morzu czerwoném.
23. Przetoż rzekł, że ie chciał wytracić, gdyby się był Moyżesz, wybrany iego, nie stawił[19] w oném rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości iego, aby ich nie tracił.
- ↑ M. 12, 33.
- ↑ 2 Moy. 12, 21.
- ↑ 2 Moy. 16, 13.
- ↑ 2 Moy. 17, 6.
- ↑ 1 Moy. 22, 16.
- ↑ Ps. 107, 1. Ps. 118, 1. Ps. 136, 1.
- ↑ Dan. 9, 5.
- ↑ 2 Moy. 14, 11.
- ↑ 2 M. 14, 21.
- ↑ 2 Moy. 14, 27. 28.
- ↑ 2 Moy. 14, 31.
- ↑ 2 Moy. 15, 24.
- ↑ 2 Moy. 16, 3.
- ↑ 4 Moy. 11, 33.
- ↑ 4 Moy. 16, 2.
- ↑ 4 Moy. 16, 31.
- ↑ 4 Moy. 16, 35.
- ↑ 2 Moy. 32, 4.
- ↑ 2 Moy. 32, 11.