bestye źiemne, według rodzaiów swoich. Y stało się tak.
25. Y uczynił Bóg bestye źiemne, według rodzaiów ich, y bydło y wszelki źiemopłaz, według rodzaiu swego. Y widział Bóg, że było dobre. Niżéj 5. a. 1. y 9. a. 6.
26. Y rzékł: Uczyńmy człowieka na wyobrażenie y na podobieństwo nasze: a niech przełożony będźie rybom morskim, y ptastwu powietrznemu, y bestyom, y wszystkiéy źiemi, y nad wszelkim płazem który się płaza po źiemi. Matth. 19. a. 4.
27. Y stworzył Bóg człowieka na wyobrażenie swoie: na wyobrażenie Boże stworzył go: mężczyznę y białągłowę stworzył ie. Niż. 8. c. 12. y 9. a. 1.
28. Y błogosławił im Bóg, y rzékł: Rośććie y mnóżćie się, y napełniayćie źiemię, a czyńćie ią sobie poddaną: y panuyćie nad rybami morskimi, y nad ptastwem powietrznym, y nadewszemi źwiérzęty, które się rachuią na źiemi.
29. Y rzékł Bóg: Oto dałem wam wszelkie źiele rodzące naśienie na źiemi, y wszystkie drzewa, które same w sobie maią naśienie rodzaiu swego, aby wam były na pokarm. Niż. 9. a. 3.
30. Y wszystkim źwiérzętom źiemnym, y wszystkiemu ptastwu powietrznému, y wszemu co się rusza na źiemi, y w czemkolwiek iest dusza żywiąca, aby miały co ieść. Y stało się tak.
31. Y widźiał Bóg wszystkie rzeczy, które był uczynił: y były bardzo dobre. Y stał się wieczór y zaranek, dźień szósty. Eccl. 39. c. 21. Mark. 7. d. 37.
Bóg w dźień śiódmy odpocznął, y on poświęćił, człowieka w Raiu posadźił, z drzewa pewnego owocu ieść zakazał, a z żebra iego Hewę iemu na pomoc utworzył.
1. DOkończone są tedy niebiosa y źiemia, y wszystko ochędóstwo ich.
2. Y dokonał Bóg w dźień śiódmy dźieła swego, które uczynił: y odpoczynął w dźień śiódmy od wszelkiego dźieła, które sprawił. Exod. 20. b. 11.
3. Y błogosławił dniowi śiódmému y poświęćił ji: iż weń odpoczynął od wszelkiego dźieła swego, które stworzył Bóg, aby uczynił.
4. Te są zrodzenia nieba y źiemie, gdy były stworzone w dźień, którego uczynił Pan Bóg niebo y źiemię.
5. Wszelką rózczkę polną niż weszła na źiemi, y wszelkie źiele krainy niźli wyniknęło: Nie spuścił bowiem był Pan Bóg dżdża na źiemię, y człowieka nie było, któryby sprawował źiemię.
6. Ale zdróy wynikał z źiemie, obléwaiący wszystek wiérzch źiemie.
7. Utworzył tedy Pan Bóg człowieka z mułu źiemie, y natchnął w oblicze iego dech żywota: y stał się człowiek w duszę żywiącą. 1. Cor. 15. f. 45.
8. A naszczepił był Pan Bóg Ray rozkoszy od początku, w którym postanowił człowieka, którego utworzył.
9. Y wywiódł Pan Bóg z źiemie wszelkie drzewo piękne ku widzeniu y ku iedzeniu smaczne: drzewo téż żywota w pośrzód
