Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/314

Ta strona została uwierzytelniona.
130 
Wejść tutaj, chyba, że ktoś nieomieszka

Wesprzeć modłami), tyle ile w żywej
Bawił osobie[1], skądże ten tu mieszka?«

133 
»Kiedy był jeszcze możny i szczęśliwy,

Wielkiej pokory dał znak«[2], duch powiada,
»W rynku seneskim wziąwszy obelżywy

136 
I nędzny łachman żebrzącego dziada:

Na wykup druha z kaźni karolowéj
Do przechodzących drżące dłonie składa.

139 
Wiem, niejasnemi to powiadam słowy,

Lecz niezadługo rodakom swym dzięki
Zbyt jasno pojmiesz[3] znaczenie mej mowy.

142 
— Tym czynem termin ukrócił swej męki«.






PIEŚŃ XII.

Jako pod jarzmem woły[4] chodzą w parze,

Tak póki Mistrz mój pozwalał łaskawy,
Jam szedł przy owej obciążonej marze.

Lecz gdy zawołał: »Rzuć go i bądź żwawy;

Tu każdy musi i żaglem i wiosłem,
O ile umie, popędzać swej nawy«,

Czoło do iścia gotowy podniosłem.

Jeno, że teraz pokorniejszy w duchu,
Do mej postawy myślą nie dorosłem[5].

10 
Ruszyłem, zawsze skory do posłuchu;

A ktoby spojrzał na nas w onej porze,
Lekkość-by naszę zgadł po samym ruchu.


  1. tyle, ile w żywej — Bawił osobie; porów. Cz. IV, 134.
  2. Wiekiej pokory dał znak. Karol I, król Apulii, trzymał w więzieniu jednego z przyjaciół Salvaniego, nazwiskiem Vigna lub Vinea i żądał zań 10 tys. florenów okupu. Salvani zasiadłszy na rynku Sieny, której wówczas był panem, zebrał dlań ten okup pokorną jałmużną.
  3. Zbyt jasno pojmiesz, tj. na wygnaniu doświadczysz, jak bardzo drżą ręce, kiedy się je składa giestem prośby. Porów. R. XVII, 58.
  4. Jako pod jarzmem woły. Niezrównane określenie powolnego, ociężałego ruchu.
  5. myślą nie dorosłem: dusza poety, kając się, była uniżona.