pożądliwość i miłość.[1] Nie znaczy to, aby pożądliwość nie mogła istnieć z wiarą w Boga, i aby miłość nie mogła iść w parze z dobrami ziemi; ale pożądliwość posługuje się Bogiem a cieszy się światem; zasię miłość, przeciwnie.
Owo, ostateczny cel jest tem, od czego rzeczy biorą swoje miano. Wszystko, co nam przeszkadza doń dojść, nazywa się wrogiem. Tak stworzenia, mimo iż dobre, są wrogami sprawiedliwych kiedy odwracają ich od Boga; i sam Bóg jest wrogiem tych, których zakłóca pożądliwość.
Gdy więc słowo wróg zależy od ostatecznego celu, sprawiedliwi rozumieli przez nie swoje namiętności, cieleśnicy zaś rozumieli Babilończyków: tak więc, to wyrażenie było ciemne jedynie dla niesprawiedliwych. I oto co powiada Jezajasz: Signa legem in electis meis,[2] i że Chrystus będzie kamieniem zgorszenia.[3] Ale „Błogosławieni ci, którzy się nim nie zgorszą!“[4] Ozjasz, ult.,[5] powiada wyraźnie: „Gdzie jest mędrzec? usłyszy to co powiadam. Sprawiedliwi usłyszą: drogi Boga bowiem proste są; sprawiedliwi będą iść niemi, zasię złośliwi będą się potykalli.”
Hipoteza apostołów-szalbierzy.[6]
Czas jasno, sposób ciemno.[7]
Pięć dowodów obrazowych.
| 2000 } | 1600 | — Prorocy. |
| 400 | — Rozprószeni.[8] |
Zaślepienie — Pisma św. — Pismo, powiadają Żydzi, mówi, iż nie wiadomo skąd przyjdzie Chrystus. Joh., VII, 27 — i XII, 34. Pismo powiada, że Chrystus trwa wiecznie a ten powiada, że umrze.
- ↑ Charité, miłość w najwyższem znaczeniu teologicznem; miłość Boga wolna od wszelkiej myśli ziemskiej.
- ↑ Jz., VIII, 16: „Zapieczętuj zakon między uczniami moimi“
- ↑ Ibid., 14.
- ↑ Matth., XI, 6.
- ↑ XIV, 10.
- ↑ Por. fragm. 801.
- ↑ Czas przyjścia przepowiedziany jest jasno, sposób pod przenośnią.
- ↑ Rozwinięcie tego we fragm. 618.
