Strona:PL Tegner - Ulotne poezye.djvu/21

jaźń starszych wieszczów gustawowskiego parnasu, którzy, mimo uprzedzeń dawnego autoramentu, poznali w młodym bardzie nadzwyczajnego człowieka, uznali w nim poetę; bo, jakeśmy poprzednio już powiedzieli, jeden Tegnér potrafił chwycić duchem i formą za serce wszystkich, uśpić melodyą, uprzedzenia i niechęci wspólne, łączyć z przyszłością przeszłość i zlać je w harmonię własnego słowa.
 Pierwszy na tem polu krok śmiały wydaniem Svei postawił odrazu Tegnéra na pewnem i niezachwianem już stanowisku. — Akademia szwedzka uwieńczyła laurem poemat i nazwała uroczyście autora: poetą swym narodowym.“
 Mówiąc o „Svei“, zwrócić muszę uwagę, że pomiędzy bardzo licznemi tłómaczeniami, jakie w rozmaitych językach europejskich się pokazały, za najcelniejsze z pomiędzy wszystkich, powszechnie jest uznane tłomaczenie niemieckie Herm. Rotteka, syna sławnego historyka — które jedynie może formy i ducha poety ująć zdołało, i wysoko w literaturze niemieckiej jest cenione.
 W roku 1883 — odczytałem „Sveę“ w przekładzie polskim na posiedzeniu Towarzystwa Przyjaciół Nauk — starałem się uchwycić myśl i zestawić formę oryginału wiernie — o ile mi to było możliwe. — Poemat ten w tym samym roku, wydany został drukiem w Poznaniu.
 W rok po ukazaniu się Svei w roku 1812 powołano Tegnéra do Sztockholmu, gdzie obecność jego była niezbędn Związek Gothski, stowarzyszenie literackie, którego głównym celem było ożywienie współczucia dla północnej starożytności, i rozkrzewianie pojęć czysto narodowych, których młody poeta najwybitniejszym był przedstawicielem, zawezwał go do grona a niemal za przewodnika swojego. — W organie tego związku, piśmie peryodycznem Iduna, poprzednio już pisywał Tegnér, wpływ znakomity w wytkniętem zadaniu wywierając. Ulotne jego poezye ożywiały to czasopismo, co raz bardziej w Szwecyi rozprzestrzeniane, a pomiędzy innemi zacytować można jako piękniejsze drobne poemata: „Skildblander“, „Norre“ czyli Norwegia, „Śpiew Majowy“, „Ogień“, „Dzieci Herty,“ „Walfrudnis-