Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0158

Ta strona została uwierzytelniona.

z nim, a zawiedziesz je na górę Hor. [1]

26.A obnażywszy ojca z szaty jego, obleczesz w nię Eleazara, syna jego: a Aaron zebrany będzie, i umrze tam.

27.Uczynił Mojżesz, jako był Pan przykazał: i wstąpili na górę Hor przed wszystkiem mnóstwem.

28.I zewlókłszy Aarona z szat jego, oblókł w nie Eleazara, syna jego.

29.A gdy on umarł na wierzchu góry, zstąpił z Eleazarem.

30.A wszystek lud widząc, iż Aaron umarł, płakał nad nim trzydzieści dni po wszystkich familiach swoich.


ROZDZIAŁ XXI.
Lud Izraelski zwalczył króla Chananejskiego: a gdy szemrali przeciwko Panu o drogę, wężami skarani: a ku zabieżeniu takiéj pladze, miedzianego węża zawieszono, i uzdrawiał lud. Sehon i Og królowie zwalczeni.

Co gdy usłyszał Chananejczyk, król Arad, który mieszkał na południe, to jest, że przyciągnął Izrael drogą szpiegów, walczył przeciw jemu, a zostawszy zwycięzcą, pobrał z niego korzyści.

2.Lecz Izrael ślubem się Panu obowięzując, rzekł: Jeźli podasz ten lud w rękę moję, zgładzę miasta jego.

3.I wysłuchał Pan prośbę Izraela, i podał Chananejczyka, którego on wybił, wywróciwszy miasta jego: i nazwał imię miejsca onego Horma, to jest przeklęctwo.

4.I ruszyli się z góry Hor drogą, która wiedzie do morza czerwonego, aby obeszli ziemię Edom: i począł sobie tęsknić lud w drodze i w pracy.

5.I mówiąc przeciw Bogu i Mojżeszowi, rzekł: Czemuś nas wywiódł z Egiptu, abyśmy pomarli na pustyni? niemasz chleba, niemasz wody: dusza nasza już się brzydzi tym bardzo lekkim pokarmem.

6.Przetóż Pan przepuścił na lud węże ogniste, za których ranami i śmierciami bardzo wielu,

7.Przyszli do Mojżesza i rzekli: Zgrzeszyliśmy, żechmy mówili przeciw Panu i tobie. Proś, aby oddalił od nas węże. I modlił się Mojżesz za ludem, [2]

8.I rzekł Pan do niego: Uczyń węża miedzianego, a wystaw go na znak: który ukąszony wejrzy nań, żyw będzie.

9.Uczynił tedy Mojżesz węża miedzianego i wystawił go na znak: na którego gdy ukąszeni patrzyli, byli uzdrowieni.

10.I ruszywszy się synowie Izraelowi, obozem stanęli w Oboth.

11.Skąd wyciągnąwszy rozbili namioty w Jeabarym na puszczy, która patrzy ku Moab przeciwko wschodniéj stronie.

12.A ztamtąd się ruszywszy przyszli do strumienia Zared.

13.Który puściwszy obozem stanęli przeciw Arnon, które jest na puszczy, a wysadza się na granicach Amorrejczyka. Bo Arnon jest granicą Moabską, dzieląc Moabity od Amorrejczyków. [3]

14.Skąd mówią w księgach wojen Pańskich: Jako uczynił na morzu czerwonem, tak uczyni na potocech Arnońskich.

15.Skały potoków nachyliły się, aby odpoczynęły w Ar i usiadły na granicach Moabskich.

16.A z tego miejsca okazała się studnia, o któréj Pan mówił do Mojżesza: Zgromadź lud, a dam im wody.

17.Tedy śpiewał Izrael tę pieśń: Wystąp studnio, śpiewali:

18.Studnia, którą wykopały książęta, i zgotowali hetmanowie ludu z zakonodawcy, i w laskach swoich. Z pustynie do Mathany,

19.Z Mathany do Nahaliel: z Nahaliel do Bamot.

20.Z Bamot dolina jest w krainie Moab, na wierzchu Phasga, która patrzy przeciw puszczy.

21.I posłał Izrael posły do Sehona, króla Amorrejskiego, mówiąc: [4]

22.Proszę, aby mi wolno było przejść przez ziemię twoję: nie zstąpimy na pola i winnice, nie będziemy pić wody z studzien: drogą królewską pójdziemy, aż przejdziemy granice twoje.

23.Który nie chciał dozwolić, aby przeszedł Izrael przez granice jego, i owszem zebrawszy wojsko, wyjechał przeciwko na puszczą, i przyjechał do Jasa i walczył przeciw jemu.

24.Od którego porażony jest paszczeką miecza, i otrzymana jest

  1. Deut. 32, 50.
  2. 1.Cor. 10, 9
  3. Sędz. 11, 18.
  4. Deut. 2, 26. Jud. 11, 20. Przypis własny Wikiźródeł Przypis trudny do zinterpretowania. Nie jest to Księga Judyty, której nie ma w tym wydaniu Biblii, ani List św. Judy, który nie ma 11 rozdziałów. Prawdopodobnie chodzi o Sędz. 11, 20.