6. Który utwierdził ziemię nad wodami; bo na wieki miłosierdzie jego.
7. Który uczynił światła wielkie: bo na wieki miłosierdzie jego.
8. Słońce, aby panowało we dnie; bo na wieki miłosierdzie jego:
9. Miesiąc i gwiazdy, aby panowały nocy: bo na wieki miłosierdzie jego.
10. Który pobił Egipt z ich pierworodnymi; bo na wieki miłosierdzie jego. [1]
11. Który wywiódł Izraela z pośrodku ich; bo na wieki miłosierdzie jego: [2]
12. Ręką mocną i ramieniem wysokiem; bo na wieki miłosierdzie jego.
13. Który rozdzielił morze Czerwone na rozdziały; bo na wieki miłosierdzie jego.
14. I przeprowadził lud Izraelski przez pośrodek jego; bo na wieki miłosierdzie jego.
15. I zrzucił Pharaona i wojsko jego w morze Czerwone; bo na wieki miłosierdzie jego. [3]
16. Który przeprowadził lud swój przez puszczą; bo na wieki miłosierdzie jego.
17. Który poraził króle wielkie; bo na wieki miłosierdzie jego:
18. I pobił króle możne; bo na wieki miłosierdzie jego: [4]
19. Sehona, króla Amorrejczyków; bo na wieki miłosierdzie jego.
20. I Oga, króla Bazan; bo na wieki miłosierdzie jego. [5]
21. I dał ziemię ich w dziedzictwo; bo na wieki miłosierdzie jego. [6]
22. W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu; bo na wieki miłosierdzie jego.
23. Albowiem w uniżeniu naszem pamiętał na nas; bo na wieki miłosierdzie jego.
24. I odkupił nas od nieprzyjaciół naszych; bo na wieki miłosierdzie jego.
25. Który daje pokarm wszelkiemu ciału; bo na wieki miłosierdzie jego.
26. Wyznawajcie Bogu nieba; bo na wieki miłosierdzie jego: wyznawajcie Panu nad pany; bo na wieki jest miłosierdzie jego.
1. Psalm Dawidowi, Jeremiasza.
Nad rzekami Babilońskiéj ziemie, tameśmy siedzieli i płakali, gdyśmy wspominali na Syon.
2. Na wierzbach w pośród jéj powieszaliśmy muzyckie naczynia nasze.
3. Bo nas tam pytali, którzy nas w niewolą zagnali, o słowach pieśni: a którzy nas zawiedli: Śpiewajcie nam pieśń z pieśni Syońskich.
4. Jakoż mamy śpiewać pieśń Pańską w cudzéj ziemi?
5. Jeźli cię zapomnę, Jeruzalem, niech zapomniona będzie prawica moja.
6. Niechaj przyschnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał: jeźlibym nie pokładał Jeruzalem na początku wesela mego.
7. Pomnij, Panie! na syny Edom, w dzień Jeruzalem, którzy mówią: Spustoszcie, spustoszcie aż do gruntu w nim.
8. Córko Babilońska, nędznico! błogosławiony, który tobie odda nagrodę twoję, którąś nam zadziałała.
9. Błogosławiony, który pochwyci i roztrąci dzieci twe o opokę.
1. Samemu Dawidowi.
Będęć, Panie, wyznawał ze wszystkiego serca mego, żeś wysłuchał słów ust moich: przed oblicznością Aniołów będęć śpiewał.
2. Będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu, i będę wyznawał imieniowi twojemu, dla miłosierdzia twego i dla prawdy twojéj; boś uwielbił nade wszystko święte imię twoje.
3. W którykolwiek dzień wzywać cię będę, wysłuchaj mię: rozmnożysz moc w duszy mojéj.
4. Niech ci wyznawają, Panie, wszyscy królowie ziemscy; bo słyszeli wszystkie słowa ust twoich.
5. I niech śpiewają na drogach Pańskich, iż wielka jest chwała Pańska.
