Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0599

Ta strona została uwierzytelniona.


5.Pamiętałem na dni stare, rozmyślałem o wszystkich sprawach twoich: i uczynki rąk twoich rozbierałem.

6.Wyciągnąłem ku tobie ręce swoje: dusza moja jako ziemia bez wody tobie.

7.Wysłuchajże mię prędko, Panie! duch mój ustał: nie odwracaj oblicza twego odemnie: i będę podobnym zstępującym do dołu.

8.Daj mi usłyszeć rano miłosierdzie twoje; bom w tobie nadzieję miał: ukaż mi drogę, którąbych miał chodzić; bom ku tobie podnosił duszę moję.

9.Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, Panie, do ciebiem się uciekł.

10.Naucz mię czynić wolą twoję; albowiem tyś jest Bogiem moim: duch twój dobry poprowadzi mię do ziemie prawéj.

11.Dla imienia twego, Panie, ożywisz mię w sprawiedliwości twojéj: wywiedziesz z utrapienia duszę moję.

12.A z miłosierdzia twego wytracisz nieprzyjacioły moje: i zagubisz wszystkie, którzy dręczą duszę moję; bociem ja sługa twój.


PSALM CXLIII.
U Żydów 144.
Figura w Dawidzie i w Goliacie Pana Chrysta z dusznym przeciwnikiem, którego Chrystus Pan, jako Dawid Goliata, tak zwyciężyć miał.

1.Psalm Dawidowi, przeciw Goliatowi.

Błogosławiony Pan, Bóg mój, który uczy ręce moje na bitwę, a palce moje na wojnę.

2.Miłosierdzie moje i ucieczka moja, wspomożyciel mój i wybawiciel mój: obrońca mój, i w nimem nadzieję miał, który poddawa lud mój pod mię.

3.Panie, cóż jest człowiek, żeś mu się oznajmił? albo syn człowieczy, że go sobie ważysz?

4.Człowiek podobny stał się marności: dni jego jako cień przemijają. [1]

5.Panie, nakłoń niebios twoich, a zstąp: dotknij gór, a zakurzą się.

6.Zabłyśnij błyskawicą, a rozproszysz je: wypuść strzały twoje, a zatrwożysz je.

7.Spuść rękę twoję z wysokości: wyrwij mię, a wybaw mię z wód wielkich, i z ręki synów obcych.

8.Których usta mówiły nikczemność: a prawica ich prawica nieprawości.

9.Boże, pieśń nową zaśpiewam tobie: na arfie o dziesiąci stronach grać tobie będę.

10.Który dajesz zbawienie królom: któryś odkupił Dawida, sługę twego od miecza złego.

11.Wyrwij mię, a wybaw mię z ręki synów obcych, których usta mówiły nikczemność: a prawica ich prawica nieprawości.

12.Których synowie jako nowe szczepki w młodości swojéj: córki ich przystrojone, i zewsząd ozdobione nakształt kościoła.

13.Spiżarnie ich pełne, jedno po drugiem wydające: owce ich płodne, wielkiemi trzodami wychodzące.

14.I woły ich tłuste: niemasz obalenia w płociech, ani przejścia, ani wołania po ich ulicach.

15.Błogosławionym nazwali lud, który to ma: błogosławiony lud, którego Pan Bóg jego.


PSALM CXLIV.
U Żydów 145.
Upomina Prorok, abychmy zwycięstwa nad nieprzyjacielem naszym sobie nie przypisowali, ale samemu Bogu: tenże jest, co djabła mocą swą podchadza i zwycięża.

1.Chwała samemu Dawidowi.

Wywyższać cię będę, Boże, królu mój: i będę błogosławił imię twoje na wieki i na wieki wieków.

2.Na każdy dzień będę cię błogosławił: i będę chwalił imię twe na wieki i na wieki wieków.

3.Wielki Pan i bardzo chwalebny: a wielkości jego niemasz końca.

4.Naród i naród będzie chwalił uczynki twoje: i moc twoję będą oznajmować.

5.Wielmożność świętobliwości twéj opowiadać będą: a dziwne sprawy twe wysławiać będą.

6.I moc strasznych spraw twoich ogłaszać będą: a wielkość twoję będą opowiadać.

7.Pamiątkę obfitéj słodkości twojéj wydawać będą: a z sprawiedliwości twojéj będą się weselić.


  1. Job. 8, 9.14, 2.