nienawidzi łakomstwa, dni jego będą przedłużone.
17. Człowieka, który potwarza krew dusze, by téż do grobu uciekł, nikt nie dzierży.
18. Kto chodzi w prostości, zbawion będzie: kto przewrótnemi drogami idzie, raz upadnie.
19. Kto sprawuje rolą swą, naje się chleba: lecz kto się próżnowaniem bawi, będzie syt ubóstwa. [1]
20. Mąż wierny wielce chwalon będzie: lecz kto się prędko chce zbogacić, nie będzie bez winy.
21. Kto ma wzgląd u sądu na osobę, nie dobrze czyni : ten i dla kęsa chleba odstępuje prawdy.
22. Człowiek, który się prędko chce zbogacić, a innym zajrzy, nie wie, iż nań przyjdzie niedostatek.
23. Kto strofuje człowieka, większą potem łaskę najdzie u niego, niźli ten, który łagodnym językiem zwodzi.
24. Kto bierze co u ojca swego albo u matki, a mówi, że to nie grzech, jest towarzyszem mężobójce.
25. Kto się chlubi i szerzy, wszczyna zwady: lecz kto ma nadzieję w Panu, uzdrowion będzie.
26. Kto ufa w sercu swojem, głupi jest: ale kto mądrze sobie postępuje, ten zbawion będzie.
27. Kto daje ubogiemu, nie zubożeje: kto gardzi proszącym, będzie niedostatek cierpiał.
28. Gdy powstają niezbożnicy, tedy się kryją ludzie: gdy oni zginą, mnożyć się będą sprawiedliwi.
Człowiekowi, który karzącego twardym karkiem wzgardza, nagłe zginienie nań przyjdzie, a nie przyjdzie ku zdrowiu.
2. Kiedy się mnożą sprawiedliwi, będzie się radowało pospólstwo: gdy niezbożni władzą wezmą, wzdychać będzie lud.
3. Człowiek, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego: ale który chowa wszeteczne niewiasty, utraci majętność. [2]
4. Król sprawiedliwy wynosi ziemię: mąż łakomy wywróci ją.
5. Człowiek, który łagodnemi a obłudnemi słowy mówi przyjacielowi swemu, sieć zastawia na nogi jego.
6. Grzeszącego męża niesprawiedliwego uwikle sidło: a sprawiedliwy chwalić i weselić się będzie.
7. Zna sprawiedliwy sprawę ubogich: niezbożny nie rozumie umiejętności.
8. Ludzie zaraźliwi rozpraszają miasto: a mądrzy gniew odwracają.
9. Człowiek mądry, będzieli się z głupim prawował, choć się gniewa, choć się śmieje, nie najdzie pokoju.
10. Mężowie krwawi nienawidzą prostego: ale sprawiedliwi szukają dusze jego.
11. Wszystkiego ducha swego pokazuje głupi: mądry odkłada i chowa na potem.
12. Pan, który rad słucha słów kłamliwych, wszystkie sługi ma niezbożne.
13. Ubogi, a ten, który pożycza, zabieżeli sobie: obudwu Pan oświeca.
14. Król, który sądzi według prawdy ubogie, stolica jego będzie na wieki utwierdzona.
15. Rózga i karanie daje mądrość: ale dziecię puszczone na swą wolą, zawstydza matkę swoję.
16. Gdy się mnożą niezbożni, mnożyć się będą złości: a sprawiedliwi ujrzą ich upadek.
17. Ćwicz syna twego, a ochłodzi cię i da kochanie duszy twojéj.
18. Gdy ustanie proroctwo, rozproszy się lud: a kto strzeże zakonu, jest błogosławiony.
19. Niewolnik nie może być słowy ukarany; bo rozumie, co mówisz, a odpowiadać nie chce.
20. Widziałeś człowieka prędkiego do mówienia? więcéj się trzeba głupstwa spodziewać, niż ukarania jego.
21. Kto w rozkoszy z młodu chowa sługę swego, potem go dozna krnąbrnego.
22. Człowiek gniewliwy wzbudza zwady: a kto jest prędki do gniewu, będzie ku zgrzeszeniu skłonniejszy.
23. Za pysznym chodzi uniżenie: a pokornego duchem ogarnie chwała. [3]
- ↑ Eccl. 20, 30. (
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.)
- ↑ Luc. 15, 13.
- ↑ Job. 22, 29.
