Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0688

Ta strona została uwierzytelniona.

a nie pomnij więcéj nieprawości naszéj: oto wejrzyj, myśmy wszyscy twój lud. [1]

10.Miasto Świętego twego stało się puste, Syon pustynią został, Jeruzalem opuściało.

11.Dom poświęcenia naszego i chwały naszéj, gdzie cię chwalili ojcowie nasi, stał się pogorzeliskiem ognia, i wszystkie kochania nasze obróciły się w rozwaliny.

12.Izali nad tem zahamujesz się, Panie? zamilczysz i utrapisz nas bardzo?


ROZDZIAŁ LXV.
Poganów przyjęcie, a Żydów odrzucenie, ale zachowawszy ich nie wiele z ostatka: pogróżka tym, którzy Zakon Boży odrzucili, a pociecha tym, co Bogu wiernie służą.

Szukali mię, którzy się pierwéj nie pytali, naleźli, którzy mię nie szukali. Rzekłem: Owom Ja, owom Ja! do narodu, który nie wzywał imienia mego. [2]

2.Rozciągałem ręce moje przez wszystek dzień do ludu niewiernego, który chodzi drogą nie dobrą za myślami swemi.

3.Lud, który mię ku gniewu przywodzi, przed obliczem mojem zawżdy: którzy ofiary czynią w ogrodziech i ofiarują na cegłach.

4.Którzy mieszkają w grobiech, a w zborach bałwańskich sypiają: którzy jedzą świnie mięso, a polewka obrzydła w naczyniach ich.

5.Którzy mówią: Odstąp odemnie, nie przystępuj do mnie; boś nieczysty jest. Ci będą dymem w zapalczywości mojéj, ogniem gorejącym przez cały dzień.

6.Oto napisano jest przedemną: Nie zamilczę, ale oddam i odpłacę na łono ich.

7.Nieprawości wasze i nieprawości ojców waszych spółem, mówi Pan, którzy ofiarowali na górach i na pagórkach urągali mię: i odmierzę sprawę ich pierwszą do łona ich.

8.To mówi Pan: Jako gdyby naleziono ziarno w gronie wina, i rzeczonoby: Nie psuj go; bo błogosławieństwo jest: tak uczynię dla sług moich, że nie zatracę wszystkiego.

9.I wywiodę z Jakóba nasienie, a z Judy dzierżawcę gór moich: i odziedziczą ją wybrani moi, a słudzy moi będą tam mieszkać.

10.I będą pola chlewami trzód, a dolina Achor legowiskiem bydła ludowi memu, którzy mię szukali.

11.A wy, którzyście opuścili Pana, którzyście zapomnieli góry świętéj mojéj, którzy stawiacie stół Fortunie i ofiarujecie na nim:

12.Policzę was mieczem, a wszyscy w porażce upadniecie: przeto iżem wołał, a nie odpowiedzieliście: mówiłem, a nie słuchaliście, i czyniliście złość w oczu moich, a czegom ja nie chciał, obraliście. [3]

13.Przeto to mówi Pan Bóg: Oto słudzy moi jeść będą, a wy łaknąć będziecie: oto słudzy moi pić będą, a wy upragniecie:

14.Oto słudzy moi weselić się będą, a wy się zawstydzicie: oto słudzy moi wykrzykać będą od radości serdecznéj, a wy będziecie wołać od boleści serca i od skruszenia ducha wyć będziecie.

15.I zostawicie imię swe na przysięgę wybranym moim, i zabije cię Pan Bóg, a sługi swe nazowie inszem imieniem.

16.W którym kto błogosławiony jest na ziemi, będzie błogosławion w Bogu, Amen: a kto przysięga na ziemi, będzie przysięgał w Bogu, Amen: iż zapomnione są pierwsze uciski, iże zakryte są od oczu moich.

17.Bo oto ja tworzę niebiosa nowe i ziemię nową, a nie będą w pamięci rzeczy pierwsze, ani przyjdą na myśl. [4]

18.Ale się będziecie weselić i radować aż na wieki z tego, co Ja tworzę; bo oto Ja tworzę Jeruzalem radością, a lud jego weselem.

19.I radować się będę w Jeruzalem i weselić się będę w ludu moim, ani słychać będzie w nim więcéj głosu płaczu i głosu wołania.

20.Nie będzie tam więcéj niemowiątka dniów, i starca, któryby nie wypełnił dni swoich; bo dziecię stoletnie umrze, a grzesznik stoletni przeklęty będzie.

21.I pobudują domy, i będą mieszkać: i nasadzą winnice, a będą jeść owoce ich.

22.Nie będą budować, a inszy

  1. Psal. 78, 8.
  2. Rzym. 10, 20.
  3. Prov. 1, 24. Jer. 7, 13.
  4. Apoc. 21, 1.