Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0955

Ta strona została uwierzytelniona.


13.Żaden sługa dwiema panom służyć nie może; bo albo jednego będzie miał w nienawści, a drugiego miłować będzie, albo do jednego przystanie, a drugiego wzgardzi. Nie możecie Bogu i mammonie służyć. [1]

14.A słuchali tego wszystkiego Pharyzeuszowie, którzy byli łakomi, i śmiali się z niego.

15.I rzekł im: Wy jesteście, którzy sami siebie usprawiedliwiacie przed ludźmi; lecz Bóg zna serca wasze; albowiem co jest u ludzi wyniosłego, obrzydłość jest przed Bogiem.

16.Zakon i prorocy aż do Jana: odtychmiast królestwo Boże opowiadają, a każdy gwałt mu czyni. [2]

17.A łatwiéj niebu i ziemi przeminąć, niż jednéj kresce z zakonu upaść. [3]

18.Wszelki, który opuszcza żonę swą, a drugą pójmuje, cudzołoży, a kto od męża opuszczoną pójmuje, cudzołoży. [4]

19.Był niektóry człowiek bogaty, który obłóczył się w purpurę i w bisior i używał hojnie na każdy dzień.

20.I był niektóry żebrak imieniem Łazarz, który leżał u wrót jego pełen wrzodów,

21.Chcąc być nasycon z odrobin, które padały z stołu bogaczowego, a żaden mu nie dawał, ale i psi przychodząc lizali wrzody jego.

22.I stało się, że umarł żebrak, a poniesion był od Aniołów na łono Abrahamowe. Umarł téż i bogacz i pogrzebion jest[5] w piekle.

23.A[6] podniósłszy oczy swoje, gdy był w mękach, ujrzał Abrahama z daleka i Łazarza na łonie jego.

24.A on wołając rzekł: Ojcze Abrahamie! zmiłuj się nademną a poślij Łazarza, aby omoczył koniec palca swego w wodzie, aby ochłodził język mój; bo cierpię męki w tym płomieniu.

25.I rzekł mu Abraham: Synu! wspomnij, żeś odebrał dobra za żywota twego, a Łazarz także złe: a teraz on ma pociechę, a ty męki cierpisz.

26.A nad to wszystko między nami i wami otchłań wielka jest utwierdzona, aby ci, którzy chcą ztąd przejść do was, nie mogli, ani ztamtąd przejść sam.

27.I rzekł: Proszę cię tedy, ojcze! abyś go posłał do domu ojca mego; albowiem mam pięć braciéj,

28.Aby im świadectwo wydał, iżby téż oni nie przyszli na to miejsce mąk.

29.I rzekł mu Abraham: Mają Mojżesza i proroki, niechże ich słuchają.

30.A on rzekł: Nie, ojcze Abrahamie! ale gdyby kto z umarłych szedł do nich, będą pokutę[7] czynić.

31.I rzekł mu: Jeźli Mojżesza i proroków nie słuchają, ani, by téż kto z martwych powstał, nie uwierzą.


ROZDZIAŁ XVII.
Abyśmy nikogo nie gorszyli, karali tego, któryby co wystąpił, i odpuszczali proszącemu: dziesięć trędowatych oczyścił, ale jeden tylko wdzięczność ukazuje. Powiada, że królestwo Boże jest w nas, a że nieodpowiednie, a niespodziale nas nawiedzi.

I rzekł do uczniów swoich: Nie podobna jest, aby zgorszenia przyjść nie miały; lecz biada temu, przez kogo przychodzą. [8]

2.Pożyteczniéj mu jest, gdyby młyński kamień zawieszono na szyjéj jego i wrzucono go w morze, niźliby miał zgorszyć jednego z tych malutkich. [9]

3.Miejcież się na pieczy. Jeźliby twój brat zgrzeszył przeciw tobie, strofuj go: a jeźliby żałował, odpuść mu. [10]

4.A jeźliby siedmkroć na dzień zgrzeszył przeciw tobie, i siedmkroć na dzień nawrócił się k tobie, mówiąc: Żalci mi, odpuść mu.

5.I rzekli Apostołowie Panu: Przymnóż nam wiary.

6.A Pan rzekł: Jeźlibyście mieli wiarę jako ziarno gorczyczne, rzeczecie temu drzewu morwowemu: Wykorzeń się a przesadź się w morze, a usłucha was. [11]

7.A któż z was mający sługę orzącego albo paszącego, który, gdyby się

  1. Matth. 6, 24.
  2. Matth. 11, 12.
  3. Matth. 5, 18.
  4. Matth. 5, 32 Marc. 10, 11. 1.Kor. 7, 10.
  5. t. j. dosłownie: pogrzebion jest.
  6. t. j. dosłownie: A w piekle podniósłszy oczy.
  7. t. j. dosłownie: upamiętają się.
  8. Matth. 18, 7.
  9. Marc. 9, 42.
  10. Matth. 18, 21. Lev. 19, 17.
  11. Matth. 17, 20.