krakowskie«, »Wilia«, »Z pod Sandomierza«, »Z krynicy mądrości ludu«, »Boże Narodzenie« i »Nowy Rok«. W miesięczniku »Lud«: »Zapust-Popielec-Wielkanoc« oraz »Ludowe nazwy miejscowe w powiecie brzeskim w Galicyi«. — Kilka ostatnich prac jubilata drukowała »Gazeta Narodowa« i »Przewodnik naukowy i literacki«.
Nie ulega wątpliwości, że dorobek lat trzydziestu, zbierany umiejętnie ręką metodycznego i zamiłowanego badacza, przysporzył nauce folklorystycznej plon poważny — dopełniający cennymi przyczynkami zakres dotychczasowych wiadomości. Wszystkie niemal większe prace swe ogłaszał Matyas w osobnych odbitkach. Broszurki te, dziś już przeważnie wyczerpane, przypominają potrzebę ogłoszenia ich w wydaniu zbiorowem. Wypełniłyby one kilka poważnych tomów, któreby były cennem dopełnieniem zbiorów Kolberga. Do podjęcia tego rodzaju wydawnictwa powołaną jest którakolwiek z większych instytucyj naukowych, np. »Tow. popierania nauki polskiej«, »Tow. naukowe warszawskie« albo »Kasa Mianowskiego«. Tego rodzaju zbiorowe wydawnictwo ukazałoby w pełnem świetle wartości i zasługi dorobku naukowego Karola Matyasa i ustaliłoby jego znaczenie i powagę w gronie naszych etnografów.
Strona:Władysław Prokesch - Jubileusz polskiego etnografa (Karol Mátyás) 1866-1916.djvu/11
Ta strona została uwierzytelniona.
— 7 —
