[349]SZOZAT.
(Wezwanie.)
Twej ojczyznie, o Madziarze,
Wieczną wierność pilnie strzeż:
Ona była twą kolebką,
W niej mogiły szukać bież!
Jak świat wielki nie ma tobie
Odpoczynku, tylko tu!
Tu ci w szczęściu, czy w przekleństwie
Ostatniego czekać tchu!
Toć ziemia, gdzie się lat tyle
Krwi Arpadów strumień lał,
[350]
Toć ziemia, gdzie przez lat tysiąc
Imion świętych tysiąc brzmiał.
Toć ziemia, gdzie ognisk swoich,
Arpadowych wojów broń
Strzegła; gdzie pęto niewoli
Hunjada skruszyła dłoń.
Toć ziemia, gdzie zwycięztw chciwe
Przez padłych rycerzy stos,
Leciały nasze sztandary
W stu wojen straszliwych los.
I po tylu krwawych kieskach,
Zgięty przez niewoli trud,
Lecz nie złaman, nie rozbity,
Żyje, żyje wielki lud!
O szeroki, wielki świecie!
Świecie ludów, usłysz nas!
W mąk naszych wołamy imię:
Umrzeć lub odżyć nam czas!
Nie! nie darmo serc miljony
Krew gorącą lały — nie!
Nie! nie darmo się w rozpaczy
Połamały duchy lwie!
[351]
Nie! nie na to hart żelaznej
Woli miliona dusz
Cuda czynił, by je zniszczył
Wieczny potępienia nóż!
Przyjdą, przyjdą lepsze czasy,
Bo najlepsi pośród nas
Modlą Boga z krańca w kraniec,
Aby lepszy przyszedł czas!
A gdy inny wyrok losów,
Niech wspaniały znajdziem zgon —
Niech w grób jeden, w krwawem morzu
Z nami wielki padnie tron!
A na grób, co naród schłonął,
Ludy świata będą szły,
I uroni nad tym grobem
Ludzkość święte bolu łzy.
Twej ojczyźnie, o Madziarze,
Wieczny czyń na wieczność ślub,
Ona żywi cię, gdy żyjesz,
Umarłemu ściele grób!
[352]
Nie ma, nie ma miejsca tobie,
Jak świat wielki — tylko tu —
Tu ci w szczęściu, czy w przekleństwie
Ostatniego czekać tchu.
Józef Szujski.