Sztuka kochania (Owidiusz)/Druga księga/XIII
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Sztuka kochania |
| Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze IGNIS |
| Data wyd. | 1922 |
| Druk | Drukarnia Narodowa w Krakowie |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Julian Ejsmond |
| Tytuł orygin. | Ars amatoria lub Ars amandi |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Posłuchaj całej Drugiej Księgi
czytają aktorzy ze Studia Aktorskiej Interpretacji Literatury | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
XIII
Miłość słaba na początku
gdy przechodzi w nawyknienie
coraz bardziej potężnieje,
zmienia się w żywe płomienie...
Byk, którego dziś się lękasz
był kiedyś mlecznym cielaczkiem.
Wielkie drzewo rozłożyste
dawniej było małym krzaczkiem.
Małym źródłem się poczyna
rzeka ku morzu płynąca.
Nieskończoną ilość wody
czerpie z dopływów tysiąca.
Przyzwyczaj do siebie lubą...
znaczy to ogromnie dużo.
Znoś wszelakie jej kaprysy,
choć cię męczą, choć cię nużą.
Niech cię widzi bezustannie.
Niech nic prócz ciebie nie słyszy.
Niech twój obraz dniem i nocą
ukochanej towarzyszy.
Lecz gdyś jest pewien, że tęskni
do tkliwej miłości twojej,
oddal się... Twe oddalenie
niechaj ją zaniepokoi.
Niech odpocznie... Wypoczęta
ziemia sutsze daje plony.
Chciwiej deszczu zimne strugi
pochłania grunt wysuszony...
Lecz niech twoja nieobecność
nie dłuży się nieopatrznie.
Luba o tobie zapomni
i o innym myśleć zacznie.
Czas leczy wszelkie tęsknoty.
Nieobecny Menelausie,
Tyś był winien, że z Heleną
trojańczyk w amory wdał się.
Jak można było odjeżdżać,
gdy została żona młoda
pod jednym dachem z Parysem.
Wszyscy wiemy — krew nie woda.
Szaleńcze, dałeś gołąbkę
na pożarcie krogulcowi.
Jagniątko wilkowi, który
tysiące owieczek łowi...
Helena była niewinną.
Parys był również nie winien.
Każdy z nas na jego miejscu
to samo zrobić powinien.
Mąż dał im lokal do grzechu
i zostawił czasu mnóstwo.
Mąż — powiedzieć można — całe
sprowokował cudzołóztwo...
