Walc
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Walc |
| Pochodzenie | Pieśni cykl Z motywów Szopena |
| Wydawca | Księgarnia Teodora Paprockiego i S-ki |
| Data wyd. | 1894 |
| Druk | Emil Skiwski |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Och, opleć mnie dłonią, och, opleć białą!
I główkę swą złotą na pierś mi złóż!
Już stało się, dziewczę, co stać się miało —
Ostatni... ostatni nasz walc to już!
Jak dziwne, jak chmurne muzyki tony!
Ból wieje z nich taki, tchnie taka pleśń,
Jak gdyby jęczały pogrzebne dzwony,
Jak gdyby płakała nadgrobna pieśń.
Zda mi się, że słyszę jęk jakiś głuchy,
Że pęka pierś czyjaś, zbryzgana krwią;
Zda mi się, że wokół tańcują duchy,
Posępne, milczące, owiane mgłą.
Jak w świecie szerokim smutno i ciemno,
W mej piersi rozdartej smutno jest tak!
Och! nie szarp mi serca skargą daremną —
Wszak szczęście, dziewczyno, przelotny ptak.
Ta chmurna muzyka mózg mój uśmierca,
Zatruwa mnie jadem mogilnych tchnień,
Podstępnie się wkrada do mego serca
I spycha mnie... spycha mnie... spycha mnie w cień.
I spycha mnie w otchłań, w przepaść nieznaną...
Tej głębi, tej pustki lęka się wzrok!
Czy wejdzie tu słońce? czy wejdzie rano?
Czy wieczny w tym grobie panuje mrok?
Na chwilę powiało świeższe znów tchnienie,
Na chwilę duch mroku uwolnił mnie —
I czuję żałosne piersi twej drżenie,
I widzę spłakane źrenice twe.
....................
Och, opleć mnie dłonią, och, opleć białą!
I główkę swą złotą na pierś mi złóż!
Już stało się, dziewczę, co stać się miało —
Ostatni... ostatni nasz walc to już!...
