<<< Dane tekstu >>>
Autor Julian Tuwim
Tytuł Wypisy czarnoksięskie
Rozdział Jeśli w takowych brzydkościach szatani ludzkiego nasienia zażywają
Pochodzenie Czary i czarty polskie oraz Wypisy czarnoksięskie
Wydawca Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska“
Data wyd. 1924
Druk Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Bibljoteka Polska“
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


JEŚLI W TAKOWYCH BRZYDKOŚCIACH SZATANI LUDZKIEGO NASIENIA ZAWSZE ZAŻYWAJĄ.
W rozwiązaniu tej wątpliwości nie może się nic tak dalece pewnego powiedzieć oprócz tej do wiary podobnej dystynkcji („distinctiey“), bo czarownica abo jest niepłodna, abo do zastąpienia sposobna. Jeśli niepłodna, tedy nie zażywa nasienia, boby ninacz się nie zeszło. A szatan, jako i przyrodzenie, we wszytkich sprawach swoich ile może zbytku się strzeże; z takim tedy łączy się dla pobudzenia rozkoszy nie w sobie, bo ciała prawdziwego i kości nie ma, ale w czarownicy. A jeśli jest czarownica do rodzenia sposobna, tedy, męskiego nasienia wedle potrzeby dostawszy, obcuje z nią i zażywa go. A jeśliby kto spytał, czyli nasienia, w nocnym pomazaniu wypuszczonego, tak może szatan dostawać i zażywać, jako tego, które w sprawie cielesnej wypada, na to się, podobieństwo upatrując, odpowiada, że nie może, acz podobno kto co inszego będzie rozumiał. Albowiem iż szatani przestrzegają tego, żeby nasienie moc rodzenia jako nawiętszą w sobie miało, która moc w sprawie cielesnej barziej wychodzi i trwa, w pomazaniu zaś nocnym nie tak, bo wybiega nasienie, dla dostatku wielkiego wilgotności, nie z taką mocą, któraby się do rodzenia słusznie zyść mogła. A przeto rzecz podobna, iż go nie zażywa do rodzenia potomstwa, oprócz żeby wiedział jednako do rodzenia sobie być służące.[1] Toteż jest niewątpliwa, że w czarownicy, która męża ma i z mężem płodem zastąpi, latawiec wpuszczeniem inszego nasienia płód może zarazić.
(Młot na czarownice 72—73).




  1. „Ideo cum eo se minus exercere ad generationem prolis exeditur, nisi fortassis vim illam adesse semini intelligeret.“





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Julian Tuwim.