[48]Z motywów hebrajskich.
Psalm CXXXVII.
Skan zawiera grafikę.W niewoli ciężkiej Babilonu,
Łzy gorzkie lejąc strumieniami,
Myśmy siadali nad rzekami —
Zwróceni duchem w kraj Syonu.
A kiedy gorzkie łzy padały
Do słodkich rzek, to rzek tych fale,
Jak gdyby kojąc nasze żale,
Lez gorycz w sobie rozpuszczały...
Płaczące wierzby nad brzegami,
W swym smutku będąc nam pokrewne,
Śpiewały z cicha pieśni rzewne
I użalały się nad nami.
My zaś im harfy swe oddali,
W niewoli bowiem ciał i ducha
Pieśń nie popieści mile ucha:
Tożeśmy śpiewać zaprzestali
[49]
I zawiesili pieśń radości.
Lecz ci, co nas wywiedli z domu,
Co nas zakuli w pęta sromu,
Żądali od nas wesołości
I rzekli: Piejcie nam pieśń ową,
Z Syońskich pierwszą nad pieśniami!“
Odpowiedzieliśmy ze łzami:
„Jakoż nam śpiewać pieśni słowo
Jęczącym dzisiaj w obcej ziemi?...
Niechaj zapomni sama siebie
Prawica moja, jeśli ciebie
Zapomnę — o, Jeruzalemie!
Niech język zrośnie z podniebieniem,
I usta moje zaniemieją!
Oślepłe oczy niech krew leją,
Niech życie będzie utrapieniem!...
O, grodzie mój Jeruzalemu,
Niechaj nie zazna snu me łoże,
Jeśli cię kiedy nie przełożę
Nad skarb najdroższy sercu memu!...
Jeruzalemski dzień, Ty — Panie,
Przypomnij, gdy Edomitowie
Wołali w przekleństw groźnych mowie:
„Rozburzcie Syon! niech nie wstanie!“...
I ty, dziś dumny Babilonie,
[50]
Ty również będziesz spustoszony!
I będzie ten błogosławiony,
Kto śmierć zasieje w twojem łonie
I kto ci odda twe nagrody
Za to, coś nam uczynił złego;
Kto wieniec zerwie z czoła twego
I w rozpacz zmieni twoje gody;
Kto ciśnie dziatki twe o skały,
Twe mury w proch i gruz rozsypie;
Kto pląsać będzie na twej stypie
I drwić z minionej twojej chwały“.
1889 r. 3 czerwca.
Jarowe.
