Z psem (1942)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Z psem |
| Pochodzenie | [12/19] Wiersze wybrane 1940-42 |
| Wydawca | nakładem autora |
| Data wyd. | 1942 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Z psem.
1.
We dwu przyjacielu, przez las
po jasnych pętlach dróg,
poprzez polany biegnące napłask
we dwu przyjacielu, we dwu.
Masz twarz obrosłą, masz twarz jak ogień
jeleni natchnionych przez grom.
Pędzą przed nami zdumione drogi
z obłoków, z liści, z wszystkich stron.
Las to także jest dno
pod powierzchnią zamkniętą wiatru.
Bije burz magnetycznych batóg,
gdy w muzykę płyniemy i światło
jak dziecinny, grający bąk.
2.
Gdzie ta droga przystaje? — powiedz.
Rwą dziecięce koniki w śmierć.
Biją mokre po deszczu gałęzie świerkowe
w twoją wzniesioną jak trawa sierść,
w moją płonącą gwiazdami głowę
i w nasz nieludzki rytm jak wiersz.
We dwu przyjacielu, we dwu
w uroczysku brzęczących godzin
wytropimy zielony cud
drugich narodzin.
Przez ten płomień roztartych mchów,
poprzez liście drgających nut
kwitnie zwierząt rogaty oset.
Coraz dalej, przyjacielu, we dwu
zatrzymamy na krawędzi snu
drętwiejące nogi bose.
Powrócimy przyjacielu we dwu
zamyśleni tak głęboko w smutek tamtych nut,
w ten najwyższy z zielonych tonów,
że spóźnimy się o wszystkie pory roku
na zmącony życia wodopój
jak na wieczerzę do domu.
