Za olszyną, za olszyną

	<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Za olszyną, za olszyną
Podtytuł	340. z p. Lublinieckiego.
Rozdział	Pieśni miłosne b. żartobliwe
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

[172]

340.

z p. Rybnickiego.

$\relative c' { \set Staff.midiInstrument = "flute" \autoBeamOff \key c \major \time 3/4 g'8 g e4 c | % 1 g'8 g e4 c | % 2 a'8 a c4. a8 | % 3 g4 r r | % 4 a8 a c4 a | % 5 g8 g e4 c | % 6 e8 g f4 d | % 7 c( e g) | % 8 e8 g f4 d | % 9 c4 r r \bar "|." } \addlyrics { Za ol -- szy -- ną, za ol -- szy -- ną ma -- lo -- wa -- ny dwór, ma -- lo -- wa -- na ko -- la -- se -- czka i si -- wa -- sty koń, i si -- wa -- sty koń. } \midi { \tempo 4 = 120 }$

Za olszyną, za olszyną
Malowany dwór,
Malowana kolaseczka
I siwasty koń.

Na tym koniu złota grzywa,
Strzebna podkowa: —
A ja ciebie, panno, nie chcę,
Boś jest uboga.

A ja cię téż, wacpan, nie chcę,
Bo rad w karty grasz.
A ja cię téż, panno, nie chcę,
Czarne nogi masz.

A ja skoczę do Dunaja
Umyję nogi,
Wacpan przegra sto talarów,
Będzie ubogi.

Sto talarów, sto talarów
I to nie wiele; —
Panna nie czesała głowy
Cztéry niedziele.

A cóż tobie, wacpan, po tém
Do mojéj głowy?
A ty siadaj na twego konia
I jedź do wdowy.

Nie zalecałech się wdowie
Ani mężatce,
Jeno tobie, moja panno,
Piérwszéj plugawce.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.