Zielnik lekarski/102
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zielnik lekarski |
| Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
| Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
_z102.png)
B. — Roślina dorastająca do 45 cm wysokości. Łodygi o licznych szypułkowych liściach odziomkowych, kształtu dłoniastego lub nerkowego, wciętych na 3 klapki i spiczasto zakończonych. Klapki te są ostro ząbkowane, uzbrojone haczykowatymi kolcami. Kwiaty różowawe lub białe, zebrane w baldach, mający kształt główki. Owoce nie dzielące się. Smak ściągający, gorzko-słonawy. Zapachu nie ma.
ROŚNIE w cienistych borach, gajach i zaroślach całej Europy środkowej.
KWITNIE w czerwcu i lipcu.
ZBIERA SIĘ liście i kwiaty od czerwca i suszy w cieniu i przewiewie. Korzeń zbiera się na jesieni; suszyć w piecu po chlebie.
SKŁADNIKI: Kwas garbnikowy, ostra żywica, olejek lotny, gorzka, nieco odurzająca substancja wyciągowa, sole potasowe.
DZIAŁANIE moczopędne, napotne, ściągające, czyszczące, wzmacniające i pobudzające nerwy.
UŻYTEK. Z liści i kwiecia sporządza się herbatę (15 gr na 1 litr wody), stosowaną przy katarze dróg oddechowych i moczowych oraz niedomaganiach żołądka; zewnętrznie używa się odwaru jako chłodzącego i ściągającego środka do przemywania ran.
W HANDLU ZIOŁOWYM ziele żankla znane jest pod nazwą: Herba Saniculae, a korzeń pod nazwą: Radix Saniculae.
