Zielnik lekarski/3
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zielnik lekarski |
| Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
| Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
_z3.png)
B. — Roślina dorastająca do 1 m wysokości, kłącze długie, brunatne. Łodyga najczęściej pojedyncza, zwykle nie rozgałęziona, okrągła, owłosiona. Liście nieregularnie pierzaste, nieparzyste, szorstko owłosione, o listkach przy nasadzie grubo piłkowanych. Kwiaty drobne, bladożółte, krótko-szypułkowe zebrane w kłos. Kielich 5-łatkowy, szczeciniasty. Owoce podłużne, dojrzałe zwisają w dół; czepiają się odzieży. Smak gorzki, łagodnie ściągający. Zapach słaby, przyjemny, korzenny.
ROŚNIE na suchej ziemi, po miedzach, przy płotach, na łąkach, w zaroślach, przy drogach, w górach.
UPRAWA. Rozmnaża się łatwo z nasion zebranych z dzikich roślin, na każdym gruncie, byle nie mokrym. Siać w rzędach co 25—30 cm. Nawożenia nie wymaga. Bez dalszej hodowli sam się rozsiewa.
ZBIERA SIĘ w lipcu i sierpniu młode łodygi razem z liśćmi i kwiatami. Suszyć w cieniu i w przewiewnym miejscu, możliwie szybko. Przechowywać w zamkniętych naczyniach.
SKŁADNIKI: olejek lotny, garbnik, gorzknik wyciągowy, śluz.
DZIAŁANIE: napotne, moczopędne, ściągające; przeczyszcza, ułatwia trawienie.
UŻYTEK: z ziela i kwiecia robi się napar, z korzeni wywar zalecany przy chorobach dróg oddechowych, zaziębieniach, katarze, zapaleniu gardła, gardła, atonii kiszek, cierpieniach wątroby (obrzmieniach), zastarzałym gośćcu (reumatyzmie). Zewnętrznie do okładów na trudne do zagojenia rany; do płukania gardła przy nabrzmieniu migdałów jako dodatek kąpielowy (zwłaszcza do kąpieli nóg) celem usunięcia zmęczenia; jako okład (z posiekanych liści) na wrzody i obrzmienia.
CENA: 100 kg ziela (Herba Agrimortiae) 50—60 zł.
