Zielnik lekarski/84
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Zielnik lekarski |
| Podtytuł | Zastosowanie, opis botaniczny i uprawa najważniejszych polskich roślin lekarskich |
| Wydawca | Księgarnia J. Przeworskiego |
| Data wyd. | 1938 |
| Druk | Zakł. Druk. F. Wyszyński i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
 Galeria grafik w Wikimedia Commons
| |
_z84.png)
B. — Roślina o grubym kłączu. Łodyga ścieląca się po ziemi, zielona, czasem czerwonawa, dorastająca zwykle do 30 cm, niekiedy do ½ mtr. Liście nieregularnie pierzaste, szypułkowe, złożone z 9 do 25 łatek, prawie grzebieniasto piłkowanych, pod spodem srebrzysto owłosionych; między łatkami wyrastają mniejsze trójząbkowe. Kwiaty pojedyncze, szypułkowe, wyrastają z kątów liści. Kielich ma 5 większych jajowatych działek, między którymi tyleż węższych i krótszych. Korona o 5 złoto-żółtych płatkach, odwrotnie jajowatych. Smak cierpki, ściągający. Zapachu nie ma.
ROŚNIE na łąkach, przy drogach, blisko gnojowisk, po rowach, na miedzach, pastwiskach, ugorach i na brzegach lasów.
UPRAWA: Rozmnaża się z nasion, sianych wprost w grunt. Lubi glebę wapienną. Młode rośliny należy plewić; innej opieki nie wymagają.
KWITNIE I ZBIERA SIĘ od maja do sierpnia. Ścina się liście i suszy w cieniu, w przewiewie, cienko rozpościerając.
SKŁADNIKI: Kwas garbnikowy, gorzknik wyciągowy, śluz żywiczny, siarka, niedokwas żelaza, sole wapienne.
DZIAŁANIE ściągające, uspakaja kurcze.
UŻYTEK z naparu ziela przy wszelkiego rodzaju kurczach, zwłaszcza żołądka i kiszek, cierpieniach wątroby, krztuścu. Pije się herbatę zmieszaną z mlekiem lub odwar z ziela gotowanego w mleku (3 szczypty na 1 filiżankę). Przy kurczach stosuje się również okłady z ziela; przykłada się rozgniecione liście na chore miejsca. Odwar używa się do płukania gardła oraz do irygacji pochwowych przy białych upławach.
CENA: 100 kg ziela (Herba Anserinae): 40—50 zł.
