Zupy i sosy (Kiewnarska, 1929)/Zupa jarzynowa

<<< Dane tekstu >>>
Autor Pani Elżbieta
Tytuł Zupy i sosy
Wydawca Towarzystwo Wydawnicze „BLUSZCZ“
Data wyd. 1929
Druk Zakł. Graf. Tow. Wyd. „BLUSZCZ“
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron


33.ZUPA JARZYNOWA. Gotuje się ją na rosole, ugotowanym na kościach z włoszczyzną, lub też na smaku z jarzyn. W jednym i drugim wypadku używa się na nią: marchwi, pietruszki, kapusty włoskiej, pora, selera i cebuli, biorąc ich dwa razy tyle, co do zwykłego rosołu. Gdy jarzyny miękkie, należy je przefasować przez gęsty durszlak lub przez sito. Łyżkę masła zasmażyć z łyżką mąki, rozprowadzić paru łyżkami ostudzonej zupy, wlać do reszty, raz zagotować i podać; chcąc, aby była smaczniejsza, należy ją zaprawić pół szklanką śmietany lub dwoma żółtkami. Odmienną będzie zupa jarzynowa z dodatkiem kartofli, których nie należy brać więcej, niż trzecią część w stosunku do innych jarzyn. Nakoniec, jeżeli dodamy do zwykłej włoszczyzny rosołowej trochę jarzyn: szparagów, kalafjorów, brukselki, fasoli zielonej lub szparagowej — zupa będzie miała smak wykwintniejszy. Doskonale też smakuje ona, jeśli do przetartej i zaprawionej już zupy włożymy parę łyżek oddzielnie ugotowanego, zielonego groszku.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Elżbieta Kiewnarska.