Zwyczaje i obrzędy harcerskie/Dzwony, dzwony szumiące

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Tadeusz Kwiatkowski
Tytuł	Zwyczaje i obrzędy harcerskie
Wydawca	Harcerskie Biuro Wydawnicze „Na Tropie”
Data wyd.	1939
Druk	Drukarnia „Lech”
Miejsce wyd.	Warszawa
Ilustrator	Władysław Czarnecki
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

„Dzwony, dzwony szumiące”.

(obrzęd Przyrzeczenia).

„Dzwony, dzwony szumiące“ w sercu huczą w chwilę jedyną życia. Przyrzekam, przyrzekamy. Słowa w duszy wyrosłe, wyryte zgłoskami na całe życie moje czy twoje, nas wszystkich — braci.
„Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu harcerskiemu“. Pokolenia już powtarzały te słowa, które nadają życiu jednostki wartości ducha.
Na polanie, w poszyciu młodych świerków, czy pośród skalnych szczytów składają chłopcy i dorośli mężczyźni Przyrzeczenie harcerskie. Nie w mieście, nie w dusznej sali, czy na brudnym podwórku, wśród rodziców i znajomych, lecz tu w świecie Bożym.
Ono tu ma swą wartość, tu ma swe znaczenie.
Przyrzeczenie jest jednym obrzędem oprócz nadania miana puszczańskiego. Oprócz tych dwóch [83] obrzędów mamy w Harcerstwie wiele zwyczajów i obyczajów — ale obrzędów więcej nie mamy.
Przyrzeczenie składa się pojedyńczo nie w masie, nie chórem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Tadeusz Kwiatkowski.