Śpiewek ludu polskiego

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Seweryn Goszczyński
Tytuł	Śpiewek ludu polskiego
Pochodzenie	Lutnia. Piosennik polski. Zbiór pierwszy
Wydawca	F. A. Brockhaus
Data wyd.	1864
Druk	F. A. Brockhaus
Miejsce wyd.	Lipsk
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

ŚPIEWEK LUDU POLSKIEGO.

Nasłańcy północy srogiej,
Precz odszczepieńcy, precz niewolnicy,
Z Polski lubej, z Polski drogiej;
Nie kalajcie nam ziemicy.
Precz sobie ku Sybirowi,
Pókiście żywi i zdrowi.

Jak zasięgną wieści stare,
Wolno tu żyli, wolno konali,
Czcili zawsze prawą wiarę,
I zawsze bili Moskali:
Precz i t. d.

Swoboda od wieków z nami,
A wyście słudzy jednego pana —
Nie wam bić się z Polakami,
Nie dla was z nimi wygrana.
Precz i t. d.

Sosna tylko u nas rośnie —
Ale bagnety nasze liczniejsze
Niżeli szpilki na sośnie;
Niżeli szpilki ostrzejsze.
Precz i t. d.

Do łba polskie kule bieżą
Za kark chwytają polskie pałasze;
Bagnety w serce prost mierzą,
Bo wolne są ręce nasze.
Precz i t. d.

Dość już, rodzie potępiony,
Zwodzić nam dziewki, chleb nam wyżerać,
I w naszych królów korony
Swojego cara ubierać.
Precz i t. d.

Niezadługo z trwogi, z nędzy,
Będziecie Boga płacząc prosili:

By was wywiódł z Polski prędzej,
Niżeście do niej pędzili.
Precz sobie ku Sybirowi
Pókiście żywi i zdrowi.

Seweryn Goszczyński.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Seweryn Goszczyński.