| Lauda Sion Salvatorem
|
|
|
[169]
Lauda Sion Salvatorem,
Lauda ducem et pastorem,
In hymnis et canticis.
Quantum potes, tantum aude:
quia major omni laude,
Nec laudare sufficis.
Laudis thema specialis,
panis vivus et vitalis
hodie proponitur.
Quem in sacræ mensa cœnæ,
turbæ fratrum duodenæ
datum non ambigitur.
Sit laus plena, sit sonora,
sit jucunda, sit decora
mentis jubilatio.
Dies enim solemnis agitur,
in qua mensæ prima recolitur
hujus institutio.
[170]
In hac mensa novi Regis,
novum Pascha novæ legis
Phase vetus terminat.
Vetustatem novitas,
umbram fugat veritas,
noctem lux eliminat.
Quod in cœna Christus gessit,
faciendum hoc expressit,
in sui memoriam.
Docti sacris institutis,
panem, vinum in salutis
consecramus hostiam.
Dogma datur christianis,
quod in carnem transit panis,
et vinum in sanguinem.
Quod non capis, quod non vides,
animosa firmat fides
præter rerum ordinem.
Sub diversis speciebus,
signis tantum et non rebus,
latent res eximiæ.
Caro cibus, sanguis potus;
manet tamen Christus totus
sub utraque specie.
A sumente non concisus,
non confractus, non divisus,
integer accipitur.
Sumit unus, sumunt mille;
quanium isti, tantum ille:
nec sumptus consumitur.
Sumunt boni, sumunt mali;
sorte tam en inæquali,
vitæ vel interitus.
Mors est malis, vita bonis;
vide, paris sumptionis
quam sit dispar exitus!
Fracto demum Sacramento,
ne vacilles; sed memento,
tantum esse sub fragmento,
quantum toto tegitur.
Nulla rei fit scissura:
signi tantum fit fractura,
qua nec status, nec statura
signati minuitur.
Ecce panis Angelorum!
factus cibus viatorum:
vere panis filiorum,
non mittendus canibus.
In figuris præsignatur,
cum Isaac immolatur,
Agnus Pascha deputatur,
datur Manna patribus.
[171]
Bone Pastor, panis vere,
Jesu nostri miserere:
tu nos pasce, nos tuere;
tu nos bona fac videre
in terra viventium.
Tu, qui cuncta scis et vales,
qui nos pascis hic mortales:
tuos ibi commensales,
cohæredcs et sodales
fac sanctorum civium. Amen.
|
|
|
| Chwal Syonie Zbawiciela
|
|
|
[171]
PIEŚŃ XIV.
Z łacińskiego: Lauda Sion. — Melodya jak wyżej
Chwal Syonie Zbawiciela,
Pasterza Prowadziciela,
Rytmami i pieniami:
Ile zdołasz wielbij śmiały,
Bo większy nad wsze pochwały,
Nie wystarczysz chwałami.
Chwały pochop osobliwy,
Chleb żywiący i sam żywy,
Dzisiaj iest do wsławienia:
Który przy świętej wieczerze,
Za pokarm dwunastu bierze
Uczniów, bez powątpienia.
Bądź zupełna czci, bądź brzmiąca,
Bądź rozkoszna, bądź zdobiąca,
Myśli uweselenie:
Bo dzisiaj dzieli uroczysty,
W który bierze ten stół czysty,
Pierwsze ustanowienie.
Na ten stół nowy Król stawa,
Nowa Pascha, nowe prawa,
Obrząd dawny skończony.
[172]
Przed nowością dawność znika,
Cień się przed prawdą umyka,
Mrok światłem rozpędzony.
Co w wieczerzy Chrystus sprawił,
To czynić rozkaz zostawił
Nam dla swojej pamięci.
Wiedząc święte usławienie,
Chleb i wino na zbawienie,
W Hostyi nam się święci.
U Chrześcijan ta nauka,
Iż się w Ciało chleba sztuka,
Wino zaś w krew przemienia:
Coć pojąć, widzieć z trudnością,
To stwierdzasz Wiary żywością,
Wbrew prawom przyrodzenia.
Pod różnemi postaciami,
Znaki tylko nie rzeczami,
Wybór rzeczy tajony:
Ciało karmi, krew napawa,
Cały Chrystus w nich zostawa,
W dwóch postaciach złączony.
Od biorących nie skrajany,
Nie zdwojony, nie złamany,
W całości pożywany:
Czy jeden, czy tysiąc bierze,
Ów i tamci w jednej mierze,
A rozchód nieprzebrany.
Biorą dobrzy, ladajacy,
W szczęściu przecie są dwojacy,
Życia lub potępienia.
[173]
Śmiercią jest złym, dobrym życiem,
Uważ choć równem zażyciem,
Jak są różne skończenia.
Więc w złamanym Sakramencie,
Niewątpliwe bierz pojęcie,
Iż tyle w cząsteczce bywa,
Ile cały ukrywa.
Nie ma rzecz złamania szlaku,
Gdyż się tylko dzieje w znaku,
Przez co w istności postaci,
Znaczony nic nie traci.
Oto chleb Anielski żywy!
Podróżnych pokarm prawdziwy,
Chleb Synom na pokarm dany,
Nie ma być psom miotany.
W obrazach dawniej wytknięty,
Gdy Izaak miał być rżnięty,
Baranka jeść kazano,
Mannę Ojcom zsyłano.
Cny Pasterzu, Chlebie prawy,
JEZUSIE bądź nam łaskawy,
Ty nas paś, ty nas miej w pieczy,
Ty nas domieść w samej rzeczy,
Dóbr w królestwie żyjących.
Któryś jest wszystko mogący,
Tu nas śmiertelnych żywiący,
Tam nas u twojego stołu,
Współdziedzicami pospołu,
Spraw w niebie królujących.
|
|
• PDF 
• MOBI 
Artykuł w Wikipedii
![\relative c {
\clef tenor
\key f \major
\time 2/2
\autoBeamOff
\stemUp f4 a4 g4 f4 | g4 bes4 a4 g4 | f4 a4 g4 f4 | \break
g4 bes4 a4 g4 | bes4 a4 g4 f4 | a4 g4 f4 r4 | \break
\repeat volta 2 {
\stemDown c'4 c4 c4 d8. [c16] | bes4 bes4 bes4 c8. [bes16] | a4 a4 a4 bes8 [a8] | \break
\stemUp g8 [f8] e8 [f8] g4 g4 | f4 a4 bes4 g4 | a4 g4 f4 r4 }
}
\addlyrics { \small {
Lau -- da Si -- on Sal -- va -- to -- rem,
Lau -- da du -- cem et pa -- sto -- rem,
In hym -- nis et can -- ti -- cis.
Quan -- tum po -- tes, tan -- tum au -- de:
qui -- a ma -- jor o -- mni lau -- de,
Nec lau -- da -- re suf -- fi -- cis.
}}](http://upload.wikimedia.org/score/p/q/pqzaecehmrg1ac2i1d9g43rihcwnm91/pqzaeceh.png)
